Տեսնես ոնց է լինելը՝ անհետաքրքիր, անհատականություն չունեցող, երբևէ դրամ անգամ ինքնուրույն չստեղծած, մի քանի ծառայություն մատուցող ու ամենավախենալուն՝ արդեն տարիքն անցած ու չպետքական հոգս ու բեռ... Հասկանում եմ՝ խղճալի և անինքնասեր... Չնայած մեղադրելու չի, նման ցածր մակարդակի վրա լինելու պատճառով, մարդ ստիպված է ամեն ինչ հանդուրժել ու, հուսալով սպասել, մինչև կյանքի վերջին օրը.... Բայց երդվում եմ, ամենամեծասիրտ ու բարի մարդիկ էլ մի օր հոգնում են իրենց համար խղճալի բեռ հանդիսացող մարդկանցից(որոնք չեն թողնում երջանիկ լինել)... ու գնում են իրենց իսկական ճանապարհով, որն էլ կլինի, եթե ոչ այս տարի, ապա տարիներ հետո հաստատ!!! Բոլորս էլ լավ հասկանում ենք ... իսկ մեզ խաբելով դռները բացվում են դեպի Հոգեբուժարան ;))

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել