Սահակաշվիլիի վերադարձը փափագողները պետք է հասկանան մի հասարակ բան, որ նրա վերադարձը նշանակում է կրկին թուրքական ֆինանսական և մարդկային ներխուժման պետական հովանավորչություն: Նրանք միգուցե կարոտել են Սահակաշվիլու խստությանը, բայց պետք է նաև իրականությանը նայեն վարդագույն ակնոցազերծ աչքերով: Նրա օրոք Վրաստանը բացվել էր արտասահմանցի ներդրողների համար, հատկապես թուրքերի՝ թուրքաբնակ և ադրբեջանաբնակ: Այսօր վրացական բիզնեսը թուրքական բիզնեսմենների մեծ ազդեցությունն է կրում իր վրա, էլ չասեմ, որ թուրքերը քիչ-քիչ մզկիթներ շատացնելուց բացի նաև դարձել են ամենամեծ ազգային փոքրամասնությունը Վրաստանում, իսկ պատմությունը լավ գիտի, թե ինչ է լինում, երբ թուրքին թողնում ես՝ կողքիդ ապրի: Առաջ հայերն էին ամենամեծ ազգային փոքրամասնությունը Վրաստանում, իսկ հիմա թուրքական բնակչությունը և փողերն արել են իրենցը: Վրաց ազգայնականությունը պետք է զարթնի և դուրս մղի անառողջ ազգայնամոլությանը, որը ոչ բարով ծագումով հայ Սահակաշվիլու օրոք ուղղվեց ընդդեմ հայերի, նաև, որ չասեն՝ ինքը հայ է: Վրացիները պետք է հասկանան, որ իրենց ազգի համար ոչ թե հայերն են վտանգ, որոնք Ջավախքի բնիկներն են, իսկ մնացած շրջաներում դարերով վրացիների հետ ապրել են հաշտ ու խաղաղ, այլ թուրքը: Թուրքը, կներեք թուրքը, որովհետև սրանք երբ մի տեղ շատանում են, իրենց արնախում բնազդի պատճառով սկսում են բնիկներին ճնշել և ուզում են տեր դառնալ տվյալ երկրին: Վրացերեն իմացողներ ջան, ձեր վրացի ընկերներին հայոց պատմություն սովորեցրեք, և նրանք իրենք կհասկանան, որ թուրքի ոտքն իրենց երկրից կտրել է պետք: Մեզ ձեռնտու չէ, որ Վրաստանի տերը դառնա թուրքը, և մենք 4 կողմից շրջապատվենք թուրքերով. Իրանի մեզ հարևան շրջաններում էլ թուրքերն են բնակվում: Համ մեզ ձեռնտու չէ, համ վրացիներին:
