Այսօր հակառակորդը իր բարձր մակարդակների շուրթերից հայտարարել է, որ ՀՀ նախագահը հոգեբանորեն ճնշված է:
Այս մասին հակառակորդի զլմները չեն դադարում խոսել:
Նայելով Ալիևի շփոթմունքը հանդիպումների ժամանակ, աբողջ աշխարհը խոսում է Սերժ Սարգսյանի համառության մասին, իսկ հակառակորդը իր բարձր շուրթերով հակառակն է ուզում ասել:
Մի քանի դրվագների այնուամենայնիվ արժե անդրադառնալ:
Սերժ Սարգսյան-Պուտին-Ալիև հանդիպման ժամանակ համաշխարհային մամուլն անդրադարձ կատարեց, ու պարզ երևում է տեսագրություններում, որ ՀՀ նախագահն ավելի քան համառ կեցվածք ուներ հակառակորդի հետ մի սեղանի շուրջ նստած ժամանակ, քան Ալիևը: Մի քանի անգամներ անդրադարձել եմ այս երևույթին, որ Ալիևը խոսում է Արցախի մասին ավելի ագրեսիվ այն ժամանակ, երբ նա հեռու է, կամ մեկ ուրիշի անունից է խոսում: Դեմ առ դեմ նա ուղղակի չկա այն ինչ հեռվից է ներկայացնում /լաչառ կանանց նման/ :
Երեկվա հանդիպուն էլ ուղղակի սպանում է Ալիևին, ու ոչ թե ՀՀ Նախագահն է ճնշված, այլ մանկամիտ ու տգետ հակառակորդը: Դիմագծերը երբ նայում ես ամեն ինչ պարզ է դառնում: Հետաքրքիր է, թե ադրբեջանցի այդ պաշտոնյան ինչի՞ց որոշեց, որ ՀՀ Նախագահը ընկճված է կամ շփոթված:
Ավելին՝ Ճնշված է հենց իրենց տխմար նախ-Ագահը: Պարզապես այն, ինչ իրենք զգում են, ասենք տվյալ դեպքում հայի առաջ վախը, ապա ուզում են այն վերաձևակերպել հակառակ ուղղությամբ:
Որքան էլ չընդունենք մենք մեր նախագահի վարած ներքին քաղաքականությունը, մի բան հաստատ պետք է ընդունենք, որ միշտ արտաքին հարձակումների և հռետորաբանությունների ժամանակ արժե փակել մի քոչվոր ցեղի բերանը, որը իրականում իր ոչ տառերն ունի, ոչ լեզուն, ունի, և ոչ էլ ազգ հասկացողությունը ու պետությունը ունի: Մի խոսքով իրենք իրենց ծիծաղելի վիճակում են դնում կրկնակի անգամ, քանի որ ամեն ինչ ավելի քան պարզ է:
