Շատ արդիական է ռուսամետության թեման, առավել ևս, որ հարգարժան Պուտինը որոշել է վերականգնի սովետական միությունը ու, ոնց հասկանում եմ, մեր իշխանությունները, նաև ժողովրդի մի զգալի հատվածը «այդքան էլ» դեմ չեն այդ գաղափարին...
Իմ կարծիքով ռուսներից էգոիստ, ռասսիստ ու նախանձ ազգ չկա, առավել ևս որ էտ ամբողջը պատվածա ներքուստ թշնամական տրամադրվածությամբ... կարելիա պնդել, որ բոլոր ազգերի մոտ էլ կա սեփական ազգը բոլորից լավը դասելու հակումը, բայց շատ քչերի մոտա դա ծայրահեղ, բոլորին իրենց ենթարկելու թշնամական ձգտումը... ինչա կատարվում մեր երկրում... Ցեղասպանությունից ի վեր, մինչև հիմա, հույսներս դնում ենք ռուսների վրա, իսկ նրանք հա քցում են մեզ... Ցեղասպանության ժամանակ, քանի անգամ պիտի փրկեին ու ազատագրեին մեզ ու մեր տարածքները, 2-3 անգամ ռուսական զորքը հասելա մինչև Էրզրում ու հետա քաշվել... ինչի համար, որն էր նպատակը, քանի անգամ մեր այն ժամանակվա կաթողիկոսները մեզ փրկելու համար նմակ-խնդրանքներ են գրել ռուսական ցարին, քանի անգամ են ռուսական պատվիրակները հույս տվել` թե «քրիստոնյա եղբայրներ ենք, ոնց կարող ենք ձեզ չօգնել»... ու արդյունքում ստացվեց, որ ռուսները ընդամենը սեփական «հարցերն»էին լուծում թուրքերի հետ` շատ լավ օգտագործելով հայերին... հետո արդեն սովտական միությունն էր... Հայաստանը իբր շատ մեծ տարածք էր, մի բան էլ Նխիջևանն ու Արցախը նվիրաբերեցին ազերիներին... ու տարօրինակը էնա, որ էտ ժամանակ, չգիտես ինչի, հայ ազգը լռեց... կամ ձայնը բարձր չէր` լռեցրին.... Կարողա և սովետի ժամանակ մարդիկ շատ թե քիչ լավ էին ապրում` չնայած բռապետական ռեժիմին, բայց ԱՐԴՅՈՒՆՔՈՒՄ սովետի կազմի բոլոր պետությունները աշխատում էին միայն Մոսկվայի համար... հետո եղավ Արցախի ազատագրման հարցը... ու ինչ... մինչ սովետի վերջնական փլուզումը, սովետական զորքրի ստորաբաժանումների ներկայությամբ քանի հայկական գյուղեր հալածվեցին ազերիների կողմից, էլ չեմ ասում Սումգաիթի կոտորածների մասին... ու ինչ պատասխան էր ամեն անգամ տալիս սովետական կառավարության վերնախավը, - «1 ժամ շուտ հասնեինք, էտ դեպքերը չէին լինի»... հետո Արցախյան պատերազմն էր... ու էլի, մինչ այժմ մարդիկ կան, ովքեր պատերազմի հաղթանակը կապում են ռուսների հետ... եթե իսկ զրո ամբողջ տոկոսով, այդ ժամանակվա ռուսական կառավարության վերնախավը` Ելցինի գլխավորությամբ, հայերի կողմից էր, ապա դա միայն Տեր-Պետրոսյան -Ելցին բարեկամության շնորհիվ էր, այն էլ միայն անձնական հարթության վրա, այլ ոչ թե պատերազմի դաշտում... էտ կարճատև ժամանակն էլ անցավ... հետո Հայաստանի ստրատեգիական օբյեկների 80%-ը տվեցին ռուսներին... հետո 50 տարով երկարացրեցին ռուսական ռազմաբազաների տեղակայումը Հայաստանում` դրանով իսկ երկարաձգելով մեր կախումը նրանցից... հիմա Արցախի հարցի վերջնական ՀԱՅԱՆՊԱՍՏ լուծումն են ռուսներից ակնկալում, հաշվի չառնելով են, որ ՌԴ-ում տասնյակ Արցախի նման հանրապետություններ կան... չտենալու են տալիս են փաստը, որ ռուս պաշտոնյաները ադրբեջանում Արցախի վերաբերյալ ասում են, որ նրանք կողմ են ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությանը, իսկ Արցախի անկախության մասին կարծիք դեռ ես չեմ լսել ռուսների կողմից... ու ինչ, միևնուննա դեռ կան մարդիկ, ովքեր հույսները կապում են ռուսների հետ... էսքան ժամանակ ինչ օգուտ ենք ստացել ռուսներից: էնա օգուտը, որ ՌԴ-ում ԱՎԵԼԻ ՇԱՏ հայա բնակվում, քան սեփական երկրում ...
Մեր երկրին, ամեն առումով, բոլոր երկրների հետ միայն լիովին հավասարակշռված, քաղաքական հարաբերություններն են ձեռնատու...
