Որտե՞ղ էիր, Տեր,
Որ քո զավակն անարժան ձեռքից,
Զրկվեց ապրելու իր իրավունքից:

Որտե՞ղ էիր, Տեր,
Երբ տխմար զանգվածն ավազակների
Արյունն էր խմում մահվան դեմ ելած
Առաքյալների:

Որտե՞ղ էիր, Տեր,
Մի՞թե զբաղված էր աջդ սրտագին,
Որ ցույց չտվեց կյանքի ու մահվան մութ խաչմերուկում
Պայքարի ելած բժշկի ուղին

Որտե՞ղ ես լինում,
Որ բարդութավորված տականք այրերի,
Տականք պետերի հրամաններով
Կյանքից զրկվում են դեռ կյանք չտեսած,
Ինքնաձիգները քունքին դեմ տված
Զավակները Քո:

Որտե՞ղ կլինես, ասա ինձ խնդրեմ,
Երբ նորից գա պահն ապավինելու,
Որ կրծքիս սեղմած Հայոց Նարեկը՝
Ես չբղավեմ
«Հեյ, ո՞վ կա այդտեղ…
գոնե մեկն ու մեկը»:

Որտե՞ղ ես հիմա,
Տեր իմ իմաստուն,
Կտաս պատասխան
Բժիշկ Վահեի դստեր այն հարցին
Թե «պապան ո՞ւր է, ե՞րբ է գալու տուն»:

Ստեփան Հարությունյան

(Ստեփան Ումառ)

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել