Վերջին անգամ ֆուտբոլի համար արտասվեցի 2005-ի մարտին. այդ օրը Բատիստուտան հրաժեշտ տվեց մեծ ֆուտբոլին:
Շուրջ 10 հետո նորից, նստած հեռուստաէկրանի առջև հոնգուր-հոնգուր լաց եմ լինում: Կապ չունի՝ սիրել եմ երբևէ Վիլլանովային թե ոչ: Նա երբեք իմ սիրելի թիմերին չի մարզել, լուրջ նվաճումներով և գործողություններով աչքի չի ընկել: Պարզապես ցավալի է, երբ կյանքից հեռանում է մի մարդ, որն ամեն վայրկյան պայքարում էր իր կյանքի համար: Երիտասարդ, կենսախինդ, մեծ ապագա ունեցող մարդ մենք կորցրեցինք այսօր...
Մադրիդիստ ես, թե կատալոնցի, ջալառոս ես, թե բյանկոներ, մանկունյանցի ես, թե մերսիսայդցի...սգում ենք բոլորս...
Հանգչիր խաղաղությամբ....
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/photo.php?fbid=761470970552420&set=a.100312503334940.511.100000685713404&type=1&stream_ref=10
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
