Գառնիի հեթանոսական մեհյանի տարածքում սրճարան են կառուցում, իսկ Երևանի նորակառույց Սբ Աննա եկեղեցու պատերին քանդակվում են այսպիսի սրբապատկերներ: Երկուսն էլ նույն հարթության վրա են` սիրողական, գռեհիկ ու ամբարտավան ինքնավստահության` այնքան ծանոթ ոլորտից: Ասում են Գառնիում գոնե մի սրտացավ մարդ է գտնվել ու ընդդիմացել ապօրինությանը` գյուղապետը..., իսկ Երևանում... Լավ, ասենք սա դուրս է թաղապետի ու քաղաքապի իրավասությունից, բայց չէ՞ որ մի քանի քայլ այն կողմ նկարիչնեի միությունն է` հանրապետության պրոֆեսիոնալ նկարիչ-քանդակագործ-արվեստա
Սա նույն է թե` փողոցում երգելով մուրացիկին տանեն Օպերային թատրոն` «Անուշում» Սարոյի դերերգը երգելու...
