Կիեւցի ընկերներիս հետ էի խոսում, փոքր երեխա ունեն: Ասացի, որ կարող են գալ Երեւան՝ իմ տանը մնալու, մինչեւ ամեն ինչ հանդարտվի: Միանգամից չպատասխանեցին. երեւի քննարկում էին, կամ ինչ-որ բանի սպասում, մի քանի րոպե առաջ գրեցին, որ ըստ ամենայնի կգան… իհարկե շատ ուրախ եմ, որ իրենց կտեսնեմ, որ միասին կլինենք, բայց մեջս ինչ որ ողբերգական ցավ կա ։(

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել