Մենք մեկս մյուսի մասին գիտենք միայն այն, ինչը տեսնում ենք, իսկ տեսանելիությունը խաբուսիկ է. մենք խոշորացույցը խցկում ենք ծառի ոստի մեջ և չենք նկատում շրջապատի սաղարթը, մենք մեկուսացված ենք, ամեն մեկս` իր համար, իսկ իբրև դիտորդներ անօգնական ենք, մեր համբերությունը չի բավականացնում, ուրիշների մասին մենք քիչ բան գիտենք, մեր մասին` առավել ևս:
Կարևորն այն չէ, թե ինչ ես տեսնում, այլ այն, թե տեսնելիս ինչ ես մտածում:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել