Heart attack կամ երևանյան խորհրդանիշներ

Երբ քաղաքումդ վերջին հազարամյակների ընթացքում փոխվում են միայն ասֆալտապատման այլընտրանքների մասին պատկերացումները:
 Հա, ի միջիայլոց փոփոխություններից , նկատե՞լ եք կանգառներում կանգնեցված նոր սպասատեղերը: Իմ կարծիքով լրիվ երևանյան են :)
 Կյանքիս 18 տարիների ընթացքում բախտ եմ ունեցել հետևելու Էրեբունի-Երևանի ծննդյան տոնակատարություններին, ու ամեն անգամ կարծես ինքս ինձնով արտահայտել եմ .<<OK, ու վե՞րջ, էսքա՞նը>>: 
 Ամեն տարի մեզ առաջարկել են յուրատեսակ , խանդավառություն առաջացնող խորհրդանիշների մի այնպիսի դիվերսիֆիկացիա, որին ծանոթանալով, անտեսելով քո նվազ ԵՍ-ը ՝ պատվել ես այդ ազգային միախմբող սիմվոլների վեհափառ ստեղծեղներին: Այդչափ հուռն պատկերների տարբերության սպեկտրի առաջ խոնարհվում ես քո ողջ բանականությամբ ու <<ապրածով>>:

  Բայց հիրավի սրանք ոչինչ են քաղաքապետարանի գլխավոր դիզայների մտքի շեդեվրալ ճախրանքի դեմ: Այն , ինչ հիմա կներկայացնեմ ձեզ,  մարդկային մտածողության կուլմինացիան է, պիկը այն ամենի, ինչը մեզ ՝ սինլքորներիս, թերևս անհասանելի է: Սրա տակ կարելի է ինքնավստահ ավելի խորը թաղել բոլոր այն արվեստագետ-գեղանկարիչներին, ովքեր այսպիսի գիրք-գրքոց չունենալով, պատմության մեջ են մտել: Ներկայացնում եմ ձեզ հայկական գեղանկարչության ժամանակակից ջատագովության լուսավորյալ արտահայտումը, որի դեմ Լուվրի բոլոր էքսպոնատները պարզապես պետք է ինքնակամ գետնովը խփվեն: Ուշադրություն. Էրեբունի-Երևան 2975 (էսքանը կարդացեք բոքս վարողի ձայնով) խորհրդանիշը.