«Խաղաղություն բառը կա— Սահմանադրություն պետք չի»

Խաղաղություն հաստատելը կարևոր նպատակ է, բայց ոչ ամեն գնով։ Եթե դրա համար պահանջվում է փոխել Սահմանադրությունը՝ արտաքին ճնշումների հիման վրա, ապա դա այլևս խաղաղություն չէ։ Իրական խաղաղությունը արժանապատվության վրա է հիմնվում, ոչ թե ճնշման։ Իսկ այս դեպքում խաղաղությունը փորձում են հաստատել ոչ թե օրենքի ուժով, այլ ուժի օրենքով։ Իսկ այդպիսի խաղաղությունը այլևս խաղաղություն չէ՝ դա ընդամենը լռեցված ու ճնշված պետականություն է։

Եզրահանգում

Եթե Սահմանադրությունը կարելի է փոխել՝ «խաղաղության» համար, վաղը կփոխեն նաև ցանկացած այլ պահանջի համար։ Այդպես, փաստորեն, պետության հիմքերը դառնում են սակարկելի։ Եվ եթե խաղաղությունը գալիս է ճնշումների հաշվին, ապա ի՞նչ արժեք կունենա այն մեզ համար: