Եկեք ամեն ինչ իրար չխառնենք

Անկախ տարբեր երկրների բնակիչների այլասերվածության ու փչացածության աստիճանից և այդպիսիների թվաքանակից` եթե մի երկրի իշխանական մարմինները պետականորեն և օրենսդրորեն փորձում են պայքարել այդ այլասերվածության դեմ, իսկ մի ուրիշ երկրի կամ միության իշխանավորներն, ընդհակառակը, օրենսդրորեն քաջալերում են այլասերվածությունը և այն փորձում պարտադրել նաև ուրիշ երկրների, ապա բնական ու հասկանալի կլինի, եթե մենք` հայերս, համակրենք ու պաշտպանենք առաջին երկրին և աշխատենք որևէ առնչություն չունենալ երկրորդ տեսակի երկրների հետ:

Եթե մի երկրի իշխանական մարմինները պետականորեն խաղաղասիրական կոչեր են հնչեցնում և ՄԱԿ-ում վետոյի իրավունքով փորձում են վիժեցնել որոշ խիստ ռազմատենչ երկրների չհիմնավորված հավակնություններն այլ երկրների նկատմամբ, իսկ այդ ռազմատենչ երկրների կառավարիչներն ասում են` չէ որ չէ, մենք պետք է ռմբակոծենք ու տորպեդահարենք այս ու այս երկրները, քանի որ դրանց կառավարիչներն իրենց երկրների ներսում այս ու այս բանը մեր ուզածով չեն անում և դրանով իսկ ոտնահարում են մեր «ազգային շահերը», ապա բնական և հասկանալի կլինի, եթե մենք` հայերս, համակրենք ու պաշտպանենք առաջին երկրին և մերժենք ու պարսավենք երկրորդ տեսակի երկրներին:

Սակայն, հայեր, եկեք ամեն ինչ իրար չխառնենք. համակրել ու պաշտպանել մի որևէ երկրի` բոլորովին չի նշանակում, որ մենք պետք է ազգովի ստրկանանք ու խեղճանանք տվյալ երկրի իշխանությունների առջև` հրաժարվելով այդքան դժվարությամբ ձեռք բերած մեր անկախությունից կամ թեկուզ կիսանկախությունից: