Ախմախության հերթական ռեկորդը


10:39 , 22 դեկտեմբեր, 2022
«Նավակ Ճոճող» Վիլենը, օրերս անդրադառնալով ընդդիմության քայլերին, Լաչինի միջանցքի շուրջ ստեղծված իրավիճակի կապակցությամբ ընդդիմադիրների իրագործած ակցիային, հայտարարել է, թե ընդդիմության այսպիսի վարքագծի շարունակականության դեպքում հաջորդ ընտրություններին ոչ ոք նրանց ձայն չի տալու. «վստահելու պաշարը» զրոյական է՝ միաժամանակ համոզմունք հայտնելով, որ Արցախը պետք է փրկել ոչ թե Երևանում՝ Կենտրոնում, այլ՝ Արցախում՝ այն բնակեցնելով ու շենացնելով:

Հարց՝ Վիլեինին՝ իսկ իշխանությունների վստահելիության պաշարը որքա՞ն է կազմում, կարո՞ղ է հնչեցնել կոնկրետ թվեր: Եթե, ըստ Վիլենի, վստահելիության պաշարից զրկվում է այն ուժը, որն իր ուժերի ներածին չափով պայքարում է Նիկոլի եփած շիլափլավի հետևանքների վերացման համար՝ իր աջակցությունը հայտնելով Արցախին, արցախիցներին միայնակ չթողնելով, ապա վստահելիության ի՞նչ պաշար կարող է ունենալ այն քաղաքական իշխող ուժը, որը հիմնական մեղավորն է ստեղծված իրավիճակի համար՝ Ադրբեջանի հետ միասին:

Կամ երբ Վիլենը խոսում է Արցախն Արցախում փրկելու անհրաժեշտության մասին, գոնե պատկերչացնո՞ւմ է՝ ինչ է խոսում, պատկերացում ունի՞ այն իրական խնդրի մասին, որին բախվել է Արցախը ստեղծված իրավիճակում: Ենթադրենք՝ Արցախում ապրում էր ոչ թե 120000, այլ ասենք կրկնակի շատ ՀՀ քաղաքացի, այդ հանգամանքը որևիցե զսպող նշանակություն կարո՞ղ էր ունենալ ադրբեջանական իշխանությունների համար, եթե նրանց բուն խնդիրը ոչ միայն Արցախի, այլև Հայաստանի ոչնչացումն է կամ առնվազը մասնատումը: Արցախը պետք է փրկել ոչ միայն այն հայաշատ դարձնելով, այլ այդ հողին ու դրա վրա ապրողին տիրություն անելով՝ մի բան, որին ոչ մի կերպ չի ցանկանում ձեռնամուխ լինել «Նավակ Ճոճողի» քաղաքական թիմը՝ երկիրը թուրքի բաժին դարձնելով:

Մի քաղաքական թիմում որ «Նավակ Ճոճողը» դեմք լինի, ի՞նչ կարելի է սպասել դրանից…