Իմ ու քո ընկեր ֆեյսբուքցին. հարցազրույց Արման Սուլեյմանյանի հետ

Ե՞րբ ես ծնվել, որտե՞ղ և ո՞վ ես մասնագիտությամբ:

1978թ., քաղաք Վանաձոր, մասնագիտությամբ` լրագրող:

Ե՞րբ որոշեցիր, որ պետք է սկսես գրելը:

Web 2,0 նոր էր ասպարեզ եկել` 7 տարի առաջ երևի, սա հնարավորություն էր ամբողջ աշխարհին հայտնել քո կարծիքը առանց միջնորդի: Հետագայում հասկացա, որ նաև շատ կարևոր է խելքը գլխին բան ունենալ ասելու համար: 

Ե՞րբ ես բացել բլոգդ:

7 տարի առաջ «Ռադիո Վան» ռադիոկայանի տնօրեն Շուշանիկ Արևշատյանն ասաց. «Հերիք է տրադիցիոն ռադիոլրագրությամբ զբաղվել, ինտերնետը վաղվա օրն է, պետք է զարգացնես մեր ընկերության քաղաքականությունը համացանցում»: Պատմական օր էր:

Ի սկզբանե ինչի՞ն էիր միտված այն ծառայեցնել:

Մարդկանց, մեր ամբողջ աշխատանքը մարդկանց համար է արվում: Եթե չկաս պատշաճ կերպով համացանցում, ուրեմն ռեալ կյանքում նույնպես չկաս:

Ինպիսի՞ն կլիներ հայկական բլոգոսֆերան առանց Արման Սուլեյմանյանի:

Օ՜յ, դուք ինձ ամաչեցնում եք, մի րոպե սառը ջրով լվացվեմ` կարմրությունս անցնի: Վերջ, եկա հետ, ուրեմն` չէր լինի խելագար մտքերի կրող, բոլորի գործողությունը կասկածի տակ դնող, իր աշխատանքի և հանդիպումների 80%-ը համացանցում չտեղադրող ևս մեկ լրագրող: Իսկ ամենասարսափելին այն է, որ դա ոչ ոք չէր նկատի:

Եզակի բլոգեր-լրագրողներից ես, ովքեր չեն ալարում մինչև վերջ խորանալ խնդիրների մեջ ու նոր են միայն հոդված պատրաստում: Կարո՞ղ է մի օր դու էլ անցնես արդեն ավանդական դարձած հոդված գրելու տարբերակին:

Դա ճոխություն է, որը ես ինձ չեմ կարող թույլ տալ: Պրոֆեսիոնալ լրագրողը նա չէ, ով լավ է աշխատում, այլ նա, ով չի կարողանում պարզապես վատ աշխատել: Ես երջանիկ եմ, քանի որ երկու տնօրենս էլ ինձ չեն վարձատրում ռեպորտաժների քանակով: Նրանք նույնպես անտարբեր են իմ թեմաների ընտրության հանդեպ: Նրանք վստահում են ինձ: Ինչպե՞ս կարելի է չարաշահել այսպիսի աշխատանքային պայմանները: Այո, ես «ամենահաբռգած» պայմաններում աշխատող լրագրողներից եմ. ազատ, անկաշկանդ, առանց դեդլայնի, առանց պլանի, առանց պրեսսինգի: Մի՞թե սա չէ մասնագիտական երջանկությունը:

Հայկական բլոգոսֆերայում քեզ համար ամենահետաքրքիր 5 բլոգերները:

Shur, Kornelij, Puertto, Ibigdan, Tina Kandelaki

Գրառումներիդ պատճառով խնդիրներ ունեցե՞լ ես:

Չկան հիմարներ, ովքեր սափրագլուխ լրագրողի հետ կուզենան հարցեր ունենալ, չէ՞ որ նա 110 կգ է և միշտ լավ մարզավիճակում: Իսկ եթե լուրջ, ապա ես մաքուր եմ աշխատում, միշտ ջնջում եմ այն ձայնագրությունները, որոնք կարող են վնասել առանձին մարդկանց արժանապատվությանը: Խիստ քննադատական դիրքորոշումս, որպես կանոն, շատ հաճախ, նախապես հայտնում եմ Offrecord ֆորմատով հասցեատերերին:

Ե՞րբ ես գրանցվել Ֆեյսբուքում և ինչո՞ւ:

Երևի 5 տարի առաջ էր: Նոր էր, ու ինձ դուր եկավ այն հանգամանքը, որ Ֆեյսբուքը քեզ առաջարկում է ընկերներ հավաքել իսկապես քեզ տեսուճանաչ մարդկանց մակարդակով, այլ ոչ թե անծանոթների սկզբունքով, ինչպես որ Օդնոկլասնիկն է:

Կա՞ն Ֆեյսբուքում օգտատերերի տեսակներ, որոնք քեզ նյարդայնացնում են:

Չէ, անմիջապես բլոկ եմ անում:

5 բան առանց որոնց Ֆեյսբուքը շատ ավելի լավ վայր կլիներ «ապրելու» համար:

Սփամերներ, նկար ճպցնող աղջիկներ, դեղին մամուլ, լայք մուրացկաններ, քաղաքական էջեր:

Քեզ համարո՞ւմ ես համացանցի զոհ:

Ինչ-որ չափով այո, չնայած վերջերս բնավորություն եմ սարքել ազատ օրերին պարզապես չմիացնել համակարգիչը:

Ո՞վ է քեզ համար հեղինակություն:

Ցանկացած մարդ, ով ապրել է բարդ և փորձություններով լի կյանք, և ով ցանկացած երևույթ մեկնաբանում է սեփական փորձի դետալները մեջբերելով: Շատ են այդպիսի մարդիկ:

Blocklist-իդ մեջ շա՞տ մարդ կա:

Ընկերներից շատ :)

Ֆիլմ, երգ, գիրք, որին ցանկացած մարդ պետք է ծանոթ լինի:

One Flew Over the Cuckoo`s Nest ֆիլմը, ամեն ինչ կա այնտեղ:

Հաճա՞խ ես մասնակցում հասարակական բողոք-ակցիաներին:

Բավականին հաճախ: Առանց դրա անիմաստ է գրել լավ հոդված:

Հավատո՞ւմ ես, որ քաղաքացիական բողոքի ակցիաները ծառայում են իրենց նպատակին:

Իհարկե հավատում եմ, այլ հարց է, թե հանգուցալուծումը ինչպիսին կլինի:

Հավատո՞ւմ ես, որ վաղը լավ է լինելու:

Ամուսինը և երկու երեխաների հայրը չի կարող չհավատալ, այլապես ընտանիքի անդամների ոտքերի տակի հողը խարխուլ կլինի:

Ի՞նչ պայմանով կհամաձայնեիր փողոցում գոռալ՝ «Ալեքսանյան` բարերար»:

Շատ հաճախ, կանտուզիա տարած մարդու ուղեղը ետաճ է ապրում: Մարդը գնալով մանկամիտ է դառնում և վերջում մահանում է: Էն, որ արդեն 2-3 տարեկանի խելք մնա, կարելի է սովորեցնել արդեն: Կանտուզիան ու սովորեցնելը Ձեզնից:

Գերբնական ի՞նչ կարողություն կցանկանայիր ունենալ:

Կցանկանայի հավատ ունենալ, որ հայ պաշտոնյան կարող է ուղղվել:

Ո՞վ կամ ի՞նչը կարող է քեզ նյարդայնացնել:

Մարդկային անտարբերությունը: Մարդկանց այս հատկությունը ինձ իսկապես հունից հանում է:

Ինչպիսի՞ գրառումներ երբեք չես կարդում:

Եթե չեմ կարդում, ինչպե՞ս ասեմ` ինչպիսի գրառումներ չեմ կարդում:

Ի՞նչ իրավիճակում ամենաքիչը կցանկանաս հայտնվել:

Եթե Աստված ուզենա ինձ պատժել, ապա պետական մարմնի շարքային աշխատակից կսարքի: Ես ինքս շուտով կմեռնեմ:

Ո՞րն է եղել կյանքիդ ամենաերջանիկ պահը մինչ այսօր:

Երեխաների լույս աշխարհ գալու հետ ոչ մի բան չի կարող համեմատվել կյանքում: Սա հնարավորություն է նորից վերապրել քո սեփական կյանքը` մի քիչ այլ անկյան տակ:

Ի՞նչ թեմայով չի կարելի կատակել Արման Սուլեյմանյանի հետ:

Չկա այդպիսի թեմա, կարևորը որ համով լինի:

Ի՞նչ ես արգելում որդուդ:

Դաստիարակությունը անիմաստ գործ է: Երեխաները, միևնույն է, կրկնում են Ձեր բոլոր արարքները: Դրա համար զբաղված եմ իմ դաստիարակությամբ, որպեսզի իրեն բան չարգելեմ:

Մեր երիտասարդների մեջ ի՞նչը քեզ դուր չի գալիս:

Եթե անկեղծ պատասխանեմ, ապա կդառնամ փնթփնթան բիձա: Չեմ ուզում փնթփնթան բիձա լինել, առանց էն էլ մի շաբաթ առաջ 20-25 տարեկան տղա փողոցում ասաց. «Ձյաձ ջան, կրակ կա՞ մոտդ»: Մինչև հիմա հոգեբանի մոտ եմ գնում:

Պատկերացրու, թե երկրում բացարձակ իշխանություն ես ստանում: Ի՞նչ կանեիր առաջին հերթին:

Բոլորին զենք կտրամադրեի ու մի 20 տարի հետո քաղաքակիրթ քաղաքացիական հասարակություն կունենայինք: 

Մարդկանց չխանգարելու օրենսդրություն կընդունեի, որը միտված կլիներ բոլոր ոլորտներում հայտնաբերել և վերացնել մարդկանց նորմալ կյանքին խանգարող հանգամանքները:

Ի՞նչ գիրք ես հիմա ընթերցում:

Elif Shafak “Forty rules of Love”

Որո՞նք են բնավորությանդ թույլ և ուժեղ կողմերը:

Կամք ունեմ, ուժ ունեմ, իսկ կամքի ուժ չունեմ:

Ի՞նչը կարող է քեզ զարմացնել: Իսկ ինչը՞` ոչ:

Ինձ ամեն ինչ զարմացնում է, առանց զարմանալու ունակության լրագրությունը անիմաստ գործ է, առանց զարմանալու ունակության դու պարզապես դառնում ես ամենագետ հարբեցող, քանզի քեզ համար այլևս գաղտնիքներ չկան այս կյանքում:

Արտագաղթելու մտքեր ունենո՞ւմ ես:

Ունենում եմ և փորձում եմ խորտակել նրանց օղու մեջ, բայց այդ տականք մտքերը վերջերս սովորել են լողալ:

Հայտնի կապույտ 04-դ դեռ վարո՞ւմ ես:

Իհարկե, այդ մեքենան հիշողությունների տոպրակ է: Չեմ փոխելու, քանի դեռ լսում եմ այս արտահայտությունը. «Ախպեր, չի դզում, խի՞ չես ավտոդ փոխում, ամոթ ա»: