Հրաչիկն ուզում է համոզել, որ թուրքի կողմից Հայաստանի ու Արցախի անարյուն կլանումը շատ ավելի հաճելի պրոցես կլինի, քան դրան դիմադրելն ու զուր տեղը բռնության ենթարկվելը

Հրաչիկի «խաղաղության դարաշրջանը»

Մեկնաբանելով բրյուսելյան խայտառակությունը՝ դեմքի երջանիկ արտահայտությամբ աներձագ Հրաչը հայտարարել է՝ լավ ճանապարհով ենք գնում: «Էն ագրեսիան, որը կար, պատերազմ, փոխարինվում է երկխոսությամբ, իրար հետ խոսելով, և կարծում եմ, որ որքան շատ լինեն նման հանդիպումներն, այնքան մեզ օգուտ կլինի դրանից»,-մասնավորապես՝ ասել է Նիկոլի աներձագը լրագրողի հետ զրույցում:

Ինչպես հայտնի է, Բրյուսելը պատրաստակամություն է հայտնել՝ աջակցելու կողմերին՝ ժողովուրդներին խաղաղության նախապատրաստման հարցում։ Հիմա, փաստորեն, հայկական կողմի նախապատրաստության մեկնարկի նոր փուլը (գերեզմանային խաղաղության անայլընտրանքայնության մասին պատերազմի ավարտից ի վեր խոսվում է տարբեր ՔՊ-ակաների ու օլիգարխների բերանով) տրվում է անձամբ աներձագ Հրաչիկի շուրթերով՝ «սաղ լավա, տոչնիա» տրամաբանությամբ՝ համեմված «բա հո պատերազմ չե՞նք անելու» բովանդակությամբ:

Անվերջ զիջումներին ու կապիտուլյացիային որպես այլընտրանք մատուցվող պատերազմի մասին լոլոներն այս փուլում է՛լ ավելի են ահագնանալու նախ՝ այն պատճառով, որ նման առաքելություն է հանձն առել Նիկոլն Եվրոպայում, ապա՝ խնդիր է դրված թևաթափ անելու հանրությանն ու սպանել հայրենասիրական առողջ մղումները՝ պատերազմի նկատմամբ վախ սերմանելով, կատարելով կոնկրետ թուրք-ադրբեջանական տանդեմի հրահանգը:

Հիմա Հրաչիկը ուզում է համոզել, որ թուրքի կողմից Հայաստանի ու Արցախի անարյուն կլանումը շատ ավելի հաճելի պրոցես կլինի, քան դրան դիմադրելն ու զուր տեղը բռնության ենթարկվելը: Իր տեսանկյունից, իհարկե, Հրաչիկը ճիշտ է. ցանկացած դիմադրություն նախևառաջ ենթադրելու է Նիկոլի հեռացում, ինչն ինքնաբերաբար հանգեցնելու է հրաչիկների կարյերայի կրախին: Հետևաբար՝ հրաչիկների ինչի՞ն են պետք Արցախն ու Հայաստանն այն դեպքում, երբ իրենց միակ սրբությունը փողն է՝ շատ փողը, որը ձեռք բերելու համար էլ հարկավոր է իշխանություն, որն իրենց տալիս է Նիկոլը:

Ի՞նչ է մնում հանրությանը: Հանրությունից պահանջվում է չկորցնել սթափ դատողությունն ու չտրվել հրաչիկների քարոզչությանը: Նիկոլի հեռացումը վաղուց համազգային խնդիր է դարձել, և այդ հարցում ընդդիմութանը պետք է օգնի սթափվող հանրությունը՝ վիժեցնելու Հայաստանի էրմենիսթանացումն, իսկ ապագայում՝ նաև ցեղասպանությունը: