Գռզոների համար Թուրքիան «իրա համար անշառ» երկիր է, որին պետք է համբուրել ու դնել գլխին, մի քանի «կռուգ» էլ ման տալ, որ բիզնես պարտնյորը գոհ լինի

Հոգատար հայրիկը

Լրագրողների հետ զրույցում Գռզոն, կիսվելով հայկական շահի ու այդ շահի առաջմղման մասին իր պատեկացրումներով, հայտարարել էր. «Եթե կա մեկի օգնությունը, որ կարա մեզ օգնի ինչ-որ հարցով, պետք է դիմենք, չամաչենք… Ամեն ինչ պետքա անենք ի շահ Հայաստանի, բայց էդ շահը պետքա ուրիշների հաշվին չլինի, որովհետև չի ստացվի հենց սկսես ուրիշի…Էմոցիոնալ, չի օգնում ինքը…»:

Միաժամանակ սեփական ասելիքն ավելի պատկերավոր դարձնելու համար Սուքիասյանը եվրոպական ընտանքիների փորձն է վկայակոչել. «Ասում են՝մեր խնդիրը ո՞րնա: Էրեխա ենք լույս աշխարհ բերել, պարտավորություն ունենք… Հիմա կգիտակցե՞նք, որ սա երկիրա, պարտավորություն ունենք, որ չմտցնենք այս երկիրը պատերազմական ու շատ այլ խնդիրների մեջ»:

Գռզոյի խոսքերն, անկասկած, հայ-թուրքականի մասին է: Նա կոչ է անում հայերին սեփական շահերը սպասարկել հնարավոինս «ակուռատնի», որ հանկարծ թրքական շահերը չոտնահարվեն: Միայն թե Գռզոն կեղծում է, քանի որ թուրքերն իրականում ոչ թե իրենց ու հայկական շահերի բախումից են խուսափել, այլ՝ երազում տարածաշրջանից Հայաստանը սրբել-տանելու մասին: Գռզոների համար Թուրքիան «իրա համար անշառ» երկիր է, որին պետք է համբուրել ու դնել գլխին, մի քանի «կռուգ» էլ ման տալ, որ բիզնես պարտնյորը գոհ լինի:

Ինչ վեբերում է Հայաստանին, ապա իրականում Գռզոյի ընկալումներում Հայաստանը ոչ թե երեխա է, այլ՝ կթու կով, և դա նա ապացուցել է իր ողջ ապրածով:

Ի գիտություն գռզոների՝ հայ ժողովրդի առաջ այժմ ծառացած է այն հարցը, թե ում երեխաներով է բնակեցվելու Հայաստանն ասենք մի քանի տասնամյակ հետո՝ թուրքերից ծնված խառնածիններո՞վ, թե՞ զտարյուն հայ փոքրիկներով: