Հայաստանն ամբողջովին է միջանցք դառնում` վերեւից ներքեւ, աջից ձախ, նաեւ բոլոր պատուհաններն ու դռներն են բաց, իսկ պատերը՝ ծակերով լի

Մարդիկ դեռեւս իներցիայի մեջ են ապրում ու չեն ընկալում, որ խոսքն արդեն ոչ թե «Զանգեզուրի» միջանցքի («Զանգեզուր» բառը Հայաստանի իշխանությունների թողտվությամբ է շրջանառության մեջ դրվել), այլ «Հայաստան» միջանցքի մասին է։

Հայաստանն ամբողջովին է միջանցք դառնում՝ վերեւից ներքեւ, աջից ձախ, նաեւ բոլոր պատուհաններն ու դռներն են բաց, իսկ պատերը՝ ծակերով լի։ Այստեղ պետք է միմյանցից տարբերել «միջանցք» եւ «ճանապարհ» հասկացությունները։

Ու չկան ազգային արժեքային համակարգ, ներքին համերաշխություն, փոխադարձ վստահություն, ու առաջին հերթին անվտանգության մարմիններ, այսինքն այն ամենն, ինչը պետության, կամ թեկուզ պետականատիպ միջանցքի կայացման նախապայմանն է։