Նիկոլ, քո սատկելուց հետո քո իսկ ձեռքով մահվան ուղարկած զինվորների ոչ թե մեկ կամ երկու, այլ հարյուրավորներ, հազարավորները ծնողներ են գոռալու բի՛ս

Պատմում են, որ Ռոբեսպիերի գլխատման ժամանակ, երբ նրա գլուխն ընկավ գետնին, մի կին, որի ներկայությամբ ժամանակին Ռոբեսպիերը գլխատել էր նրա երկու որդիներին, չբավարարված համարելով իր վրեժխնդրությունը` երեք անգամ բացականչեց բի՛ս, բի՛ս, բի՛ս (այսինքն՝ նորից, նորից, նորից):

Նիկոլ, դու Ռոբեսպիերը չես ու չես էլ դառնա, բայց մի բանով դու գերազանցելու ես իրեն. քո սատկելուց հետո քո իսկ ձեռքով մահվան ուղարկած զինվորների ոչ թե մեկ կամ երկու, այլ հարյուրավորներ, հազարավորները ծնողներ են գոռալու բի՛ս: Քո սատկելու լուրին չեն հավատալու, մտածելու են էլի խաբում ես, բայց այդ օրը տոնի ա վերածվելու ու համարժեք ա լինելու թալեաթի մեռնելու լուրին:

Սատկելու ես ու գերեզման չես ունենալու, նիկոլ: Ո՛չ դու, ո՛չ կնիկդ: