Ատում եմ....

 Ես աշունը չեմ սիրում, գիտե՞ս: Ատում եմ: Դա էլ է ժամանակը փոխել: Ատում եմ աշնանային սառը լուսաբացները, այնտեղ ջերմություն չկա. ջերմացնող չկա: Ատում եմ սառը ձեռքերս, որոնք նույնիսկ երկար շփելուց չեն տաքանում: Ատում եմ կիսաարևը, քանզի առանց նրա ինձ այն պետք չէ: Ատում եմ անձրևոտ ու ցեխոտ մայթերը, որոնք կարծես ավելի են ընդգծում մենությունս: Ատում եմ ընկնող տերևները, որոնք, չնայած գեղեցիկ գույներին, միևնույն է տխուր են: Ատում եմ միայնակ մայրամուտները, դրանք ինձ հրաժեշտներ են հուշում: Ատում եմ աշունը, քանզի այն նրա հետ չեմ անցկացնում: