Բոլոր հնարավոր միջոցներով խանգարեցին տղերքին կռվել, բայց էլի Շուշին, Քարվաճառը թշնամին չկարողացավ գրավել. ներսից դավաճանեցին տղերքին

Բայց պատկերացրեք էլի. 2,5 տարի բարոյալքում ու դատում են գեներալներին, պատերազմի 4-րդ օրը դադարեցնում են զորքի համալրումը, տարածների մեծ մասին պահում են Հայաստանի զորամասերում, 2,5 տարիների ընթացքում առած են լինում զենքեր, որոնք այս պատերազմում այդպես էլ չկիրառվեցին, հնարավոր բոլոր միջոցներով «դագդիգագան» նահանջներ են կազմակերպում, ու էդքանից հետո էլի տղերքը շարունակում են կռվել, էլի Շուշին, Քարվաճառը թշնամին չի կարողանում գրավել իր հազարավոր վարձկաններով ու բայրաքթարներով։ Էլի ներսի դավաճանն ա իր ստորագրությամբ թիկունքից խփում տղերքին։

Մոնթեն ճիշտ էր ասում, երբ 1993 թվականին հարցազրույցներից մեկում հարցնում են.
- Մոնթե, ինչպե՞ս են մեր գործերը Ղարաբաղում։ Թուրքերը շա՞տ են խփում։
- Եղբայր, թուրքը չի կրնար մեզի խփել, մեզի մերոնք կխփեն...

Անգերեզման ես մնալու, նիկոլ։ Էս սուրբ հողը քեզ չի ընդունելու։ Ո՛չ քեզ, ո՛չ անիծյալ ընտանիքիդ։