Հերթական անգամ գործ ունենք Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությանը հատուկ խաբեության հետ, երբ հայտարարում են մի բան, անում՝ ուրիշ բան. Անի Հովհաննիսյան

Կորոնավիրուսով պայմանավորված՝ իշխանությունները հայտարարեցին, թե ստեղծված իրավիճակին դիմակայելու համար կազմակերպությունների հարկային պարտավորությունները 1 500 000 ՀՀ դրամը գերազանցելու դեպքում միայն հաշիվը կալանքի տակ կդրվի և գումարը կբռնագանձվի՝ նախկին 500 000 ՀՀ դրամի փոխարեն։ Այս որոշման տրամաբանությունն այն էր, որ կազմակերպությունները կարողանան տնտեսության անկման այս փուլում դիմադրել և վերականգնվել, փաստացի ստացվում էր, որ պետությունը հարկերի տեսքով վարկ է տրամադրում կազմակերպություններին՝ հաշվելով չվճարված հարկերի համար տույժի ավելի ցածր տոկոսներ և հնարավորություն տալով մինչև 1 500 000 ՀՀ դրամ պարտավորությունները հետո մարել։ Սա այն է, ինչ պետք է լիներ։

Ի՞նչ եղավ իրականում․

ՊԵԿ-ը կալանք չի դնում կազմակերպությունների հաշիվների վրա, եթե 500 000 ՀՀ դրամից ավել հարկային պարտավորություններ ունեն, բայց դիմում է ԴԱՀԿ-ին, որն էլ կալանք է դնում հաշվի վրա և բռնագանձում իրականացնում։ Ստացվում է, որ հայտարարվել է մի բան, բայց գործնականում կատարվում է լրիվ այլ բան։ Հերթական անգամ գործ ունենք Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությանը հատուկ խաբեության հետ, երբ հայտարարում են մի բան, անում՝ ուրիշ բան։

Շուտով լուրջ խնդիրների առջև են կանգնելու այն ՓՄՁ-ները, որոնք, մտածելով, թե պետությունը հետաձգել է իրենց հարկային պարտավորությունների մարման ժամկետն, այլ ծախսեր են կատարել եկամուտներով։Փաստացի, ոչինչ էլ չի հետաձգվել, ուղղակի ՊԵԿ-ի փոխարեն բռնագանձումն իրականացնում է ԴԱՀԿ-ը։