Մեր հասարակության մի ստվար հատված մտածում է՝ պատահած ողբերգությունից, դժբախտությունից հետո մարդը պետք է սև հագնի, չժպտա, մազ չներկի, տեղ չգնա...
Հենց էդ կարծրատիպերի պատճառով շատերը երիտասարդ տարիքից կորցնում են ապրելու ցանկությունը, իրենց դատապարտում ամենախիստ զրկանքների ու դժվարությունների...
Ես միշտ ասում եմ՝ դժվարություն ու դժբախտություն պատահում է բոլորի հետ, ամենակարևորն այն է, թե ինչպես ես անցնելու այդ ճանապարհով, հաղթելո՞ւ ես, թե՞ կործանվելու։
Լևոնը հաղթահարեց դժվարությունը, ուժեղ է, երջանիկ է։
Կից նյութն՝ այստեղ։