Ի՞նչ տեղի կունենար, եթե ողջ մնար Պաբլո Էսկոբարը. պատմության հետքերով (Photo)

Կոլումբիայի համար դա կարող էր վերածվել աղետի:

Ի՞նչ է տեղի ունեցել

1993-ի դեկտեմբերի 2-ին Կոլումբիայի պատմության ամենավատ մարդը ՝ թմրանյութերի տիրակալ Պաբլո Էսկոբարը, սպանվեց Լոս Օլիվոսի Մեդելին թաղամասում: Մուլտիմիլիոնատերը, որը պաշտոնապես տաքսիների ընկերության սեփականատերն էր, հայտնի դարձավ անիրատեսական դաժանությամբ և այն ամբողջ պատերազմի համար, որը նա ծավալեց կամ ընդդեմ Միացյալ Նահանգների, կամ Կոլումբիայի իշխանությունների դեմ, կամ աշխարհի մնացած մասի դեմ: Նրա հսկայական հարստությունը աճում էր կոկաինի շնրոհիվ: Էսկոբարը առաջինն էր Հարավային Ամերիկայում, ով գիտակցում էր, որ թմրանյութը չպետք է վաճառվի աղքատ Կոլումբիայում, Պերուում կամ Չիլիում, այլ հարուստ Միացյալ Նահանգներում, որտեղ մի գրամ փոշին 5-6 անգամ ավելի թանկ էր: Այսպիսով, մի քանի ամիսների ընթացքում Մեդելինի հասարակ տղան դարձավ Կոլումբիայի ամենահարուստ մարդը: Բայց մինչ նրա հետ մրցակցող Կալին շարունակում էր ավելացնել հարստությունը, հանգիստ և աննկատ հեռացնելով իր թշնամիներին, Էսկոբարը որոշեց դուրս գալ ստվերից և գրավել նախագաի աթոռը:

Նրա մուտքը քաղաքականությունը ավարտվեց այնքան արագ, որքան արագ սկսվել էր: Նորընտիր կոնգրեսական Էսկոբարը, որը, ըստ պաշտոնական տեղեկությունների, ղեկավարում էր փոքր տաքսի ընկերությանը (բաղկացած էր երկու մեքենայից) ջրի երես դուրս եկավ: Կոլումբիայի արդարադատության նախարար Ռոդրիգո Լարա Բոնիլայի համարձակ հետաքննությունը, որը հստակ ցույց էր տալիս, որ իրական թմրանյութերի տերը նստած է Կոլումբիայի կոնգրեսում, վերջ տվեց Էսկոբարի քաղաքական ամբիցիաներին:

Կարո՞ղ էր այլ կերպ լինել

1993 թվականի աշնանը Էսկոբարն արդեն ամեն ինչ կորցրել էր: Ուներ դոլարով մի պայուսակ և Էլ Լիմոն մականունով թիկնապահ: Գումարած, իհարկե, բոլոր անշարժ գույքը, բայց դա դժվար թե կարող էր օգնել նրան այդ իրավիճակում:

Այս պատմության մեջ երկու բանալի կետ կա: Առաջինը, որը տեղի է ունեցել 1991-ականներին: Այնուհետև Էսկոբարը հաղթանակած դուրս եկավ կոլումբիական իշխանությունների հետ յոթնամյա պատերազմից: Այո, նա կորցրեց մի քանի մերձավոր գործընկերներ, որոնք օգնեցին նրան ստեղծել կարտել և գլխավորում էին ԱՄՆ-ի ամենաքննված հանցագործների ցուցակը: Փաստորեն, թմրանյութերի տերը ամենից շատ վախենում էր նահանգներին արտահանձնելուց: Արդյունքում, նրան հաջողվեց պայմանավորվել Կոլումբիայի Նախագահ Սեզար Գավիիրիայի հետ, որ նա հանձնվի իշխանություններին, եթե նրանք երաշխավորեն, որ նա իր պատիժը կկրի հայերինքում: Ոստիկանությանը նույնիսկ արգելվում էր մոտենալ Լա Կատեդրալին, որը շքեղ առանձնատուն էր: Եթե Էսկոբարը հետրեչ պայմանագրի կետերին, ապա նա կարող էր դուրս գալ և շարունակել այդ պատերազմը: 

Էսկոբարի զոհերը ոչ միայն իր մրցակիցներն էին, այլ տնտեսվարության մանր գործընկերները: Պաբլոն նրանց մեղադրում էր գումարի գողացման և յուրացման մեջ: Հրամայեց նրանց տանջամահ անել, իսկ մարմինները վառել: Այս ամենի մասին իմանալով, Գավարիան չեղյալ հայտարարեց բոլոր պայմանագրերը, արգելեց Էսկոբարին ամեն ինչ և իսկական որս սկսեց նրա համար: Ամեն ինչ որոշվեց նրա գործընկեր Ջորջ Բուշի անձնական զանգով: Միացյալ Նահանգների Նախագահը Կոլումբիայի նախագահին համոզել էր, որ այս գործը պետք է մինչև վերջ ավարտին հասցվի:

Ի՞նչ կփոխվեր

Շատ բան: Պաբլո Էսկոբարը աղքատ Կոլումբիային կվերածեր պատերազմի դաշտի: Թմրամիջոցների հետ պատերազմի ժամանակ Կոլումբիայի հեղափոխական զինված ուժեր,ժողովրդական բանակը և դրանում ընդգրկված ապստամբ խմբավորումները ուժեր կուտակեցին և սկսեցին հարձակողական գործողություններ 90-ականների վերջին: 21-րդ դարի սկզբին Կոլումբիայում հրեշավոր ահաբեկչական հարձակումները այլևս չեն իրականացվել Էսկոբարի հետևորդների կողմից, այլ Մարքսի և Լենինի հետևորդների կողմից են եղել:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Էսկոբարը հետևեր կանոններին: Ազատության մեջ կլիներ 1993 կամ 1994 թվականին: Իրականում, այդ պահից սկսած, նրա ամբողջ կապիտալացումը օրինականացվելու էր: Հավանական է, որ մի օր նա պարզապես կվերցներ իշխանությունը երկրում ՝ դառնալով դրանում բռնապետ:

Որպես վերջաբան կարող ենք այսպես ասել, որ Էսկոբարը վերջիվերջո երկիրը կտաներ կործանման և կզոհվեին հազարավոր մարդիկ: