Խոհարարներից շատերը չեն սիրում ռեստորաններ այցելել, իսկ եթե անգամ այցելում են, չեն պատվիրում որոշակի ուտեստներ:
Հոլանդական սոուսը պատրաստում են հում ձվից և կարագից: Մինչև ուտեստի մեջ օգտագործելը այն տաքացնում են, սակայն ոչ այնքան, որ ձվերը ևս եփվեն: Սոուսը հրաշալի վայր է դառնում բակտերիաների բազմացման համար, եթե այն միանգամից չեն ուտում:
Բարմենները տեղյակ են, որ կաթը բարում այնքան էլ եկամտաբեր ապրանք չէ: Այն հազվադեպ են օգտագործում, երբեմն էլ սառնարանից դուրս ու բաց վիճակում բավականին երկար ժամանակ են պահում:
Արագ սննդի ռեստորանների մատուցողները հաճախ են խոստովանում, որ սոուսների փոքրիկ ամանները չեն լվացվում մատուցվելուց առաջ:
Սառեցված թունան, հում ծովախեցգետիններն ու այլ հում ծովամթերքները շատ շեֆ-խոհարարների համար տաբու են: Այս մթերքները Հայաստան հասնելուց առաջ բավականին երկար ճանապարհ են անցնում, հետևապես թարմ լինել պարզապես չեն կարող։
Մի՛ պատվիրեք գարեջուր, որը լցնում են անմիջապես ծորակից, եթե վստահ չեք, որ բարը մաքուր է: Ծորակները մաքրելը բավականին բարդ աշխատանք է, և դրանց վրա հաճախ են բակտերիաներ հավաքվում:
Հաճախ տնական գինիները գնացուցակում ամենամատչելին են լինում, այդ իսկ պատճառով մարդկանց մեծ մասը հենց դրանք է պատվիրում: Սակայն տնական գինիները չունեն ստանդարտներ կամ պատրաստման չափանիշներ:
Եվս մի խորհուրդ շեֆ-խոհարարներից. եթե այցելել եք սթեյք-հաուս, ապա մի՛ կերեք պաստա, սրճարանում մի՛ պատվիրեք կոտլետներ: Կերե՛ք այն, ինչ պատրաստելու մեջ մասնագիտացված է հաստատությունը: