Կորսետներ և եզան երիզորդ՝ նիհար մնալու համար. անցյալ դարի սարսափելի զոհաբերությունները, որոնց դիմում էին կանայք (Photo)

Գեղեցկությունը բավականին սուբյեկտիվ է: Կան մարդիկ, ովքեր հավանում են նիհար կանանց, իսկ մյուսները՝ գիրուկներին: Միշտ էլ կան որոշ չափանիշներ: Հաճելի է գիտակցել, որ քեզ գրավիչ են համարում: 

Հիմա երևի ավելի հեշտ է գեղեցիկ լինելը, քան 19-րդ կամ 18-րդ դարում: Գեղեցիկ լինելու համար չափազանց շատ բաներ կան՝ ֆիթնես կենտրոններ, կոսմետոլիոգական միջոցներ: Իսկ անցյալում կանայք շատ տարօրինակ միջոցների էին դիմում գեղեցիկ լինելու համար: 

Կոսմետիկա և հագուստ

Թվում է, թե ոչ ստանդարտ ոչինչ չկա: Ներկայումս բոլորն են գեղեցիկ՝ ոչ միայն կանայք, այլև տղամարդիկ, մինչդեռ 19-րդ դարում գեղեցիկ լինելու համար օգտագործում էին կապար և մկնդեղ և չէին կարծում, որ սա ինչ-որ կերպ կարող է վնասել: 

Հագուստ ստեղծելու համար անգամ մկներին էին օգտագործում․ լավ գույն էր ստացվում, հատկապես եթե ներկին մի քիչ մկնդեղ կամ ցինկ էին ավելացնում: 20-րդ դարում ամեն ինչ այլ դարձավ: Հիմա արդեն հայտնի է, որ այն ռադիոակտիվ է, և ավելի լավ է չզբաղվել նման նյութով:

Կորսետներ

Անցյալ դարերում կորսետներ չկայն, որոնք հարթեցնում էին մարմինը, բայց կային կորսետներ շնաձկան բեղերով: Այս կորսետները իդեալական էին ցանկացած մարմնի համար: Պարզ է, որ մարմնի վրա նման ազդեցությունը այնքան էլ լավ չէր: Չենք մանրամասնի, բայց երկար կորսետի երկարատև կրումը վատ ազդեցություն էր ունենում առողջության վրա: 

Բելլադոնայի կաթիլներ

Սա, ինչպես հայտնի է, թունավոր բույս է: 19-րդ դարում դրանից աչքի համար կաթիլներ էին ստանում: Այդ կաթիլներն օգտագործում էին աչքերի փայլի համար, որն այնքան դուր էր գալիս կանանց և տղամարդկանց: Սակայն դրանից հետո լսում և տեսնում էին այն, ինչը իրականում գոյություն չի ունեցել:

Փոքրիկ ոտքեր

Անցյալ դարի 90-ականներին Չինաստանում փակեցին նեղ ու փոքրիկ կոշիկ արտադրող գործարանները: Այս երկրում աղջիկներին դեռ մանկուց հագցնում էին փոքր կոշիկներ: Կարծում էին, որ այն աղջիկը, ում ոտքը շատ փոքրիկ է, գեղեցիկ է: Սակայն հետո մարդիկ հասկացան, որ արհեստածին առարկաները միայն վատ են ազդում մարդկանց առողջության վրա:

Եզան երիզորդ՝ նիհարելու համար

Սա նիհարելու ամենահեշտ միջոցն էր: Կուլ էին տալիս այդ երկար որդը, և այն սկսում էր օրգանիզմում մեծանալ, իսկ մարդն այդ ընթացքում բավական նիհարում էր: Երբ նիհարությունը հասնում էր կրիտիկական սահմանի, որդը հեռացնում էին: Այժմ այդպիսի մեթոդներ չեն կիրառում, քանի որ դրանք վտանգավոր են: