Ֆիլիպինյան ընտանիքը որդեգրել է մի տղայի, չնայած նրանք արդեն երեխաներ ունեին և շատ հարուստ չէին: Սակայն նրանք երեխային դաստիարակում էին իրենց հարազատ երեխայի նման: Իսկ տղան տարիներ անց փոխհատուցել է նրանց:
Երեխային որդեգրելիս նրանք շատ աղքատ էին:
Ջայավի Լազարո Բադիլե II-ի խոսքերով՝ այդ ժամանակ նրանց ֆինանսական վիճակը ծանր էր: Երեխաների մայրն այդ ժամանակ վաճառողուհի էր աշխատում, իսկ հայրը՝ ապրանք տեղափոխող:
Տանը հաճախ ջրհեղեղ էր լինում, նորմալ բաղնիք և զուգարան չկար, և հետևաբար, կյանքը մեղրի պես քաղցր չէր թվում:
Չնայած դժվարություններին՝ ամբողջ ընտանիքն ընկերասեր էր, և Ջայվին չէր առանձնանում իր խորթ եղբայրների և քույրերի մեջ:
Երբ ժամանակի ընթացքում Ջայվին հաջողակ կառավարիչ դարձավ, նա շնորհակալություն հայտնեց ծնողներին:
Ջայվին իր ծնողներին ցույց տվեց աշխարհը և նրանց հետ ճանապարհորդության մեկնեց Ավստրալիա, Նոր Զելանդիա և Դուբայ:
Դե իսկ ամբողջ ընտանիքի համար գլխավոր նվերը նոր տունն էր։
Նոր տունը բացարձակ նման չէ նախկինին։