Ռուսական ազնվական դաստիարակության հիմնական սկզբունքները

Ռուսական ազնվական դաստիարակության մասին լեգենդներ մինչ այսօր էլ շրջում են, և դրանցից մի քանիսը հասել են նաև մինչ մեր օրեր:

Որպես կանոն, ռուս ազնվականներն անհանգստանում էին ոչ միայն իրենց ներաշխարհի, այլև արտաքին աշխարհի համար: Նրանք միշտ շրջում էին զուգված-զարդարված ու կոկիկ: Որոշակի կանոններ, իհարկե, չկան, թե ինչպես հասնել դրան: Բայց ամեն դեպքում կարելի է առանձնացնել մի քանի առանձնահատկություններ, որոնք կարող են օգնել հասնել ազնվական կարգավիճակի:

1. Սեփական արժանապատվության զգացում

Ծնված իսկ պահից երեխային ներշնչում էին, որ ինքն ազնվական է: Հենց այդ պատճառով էլ նա պետք է համապատասխանի ազնվականի բոլոր որակներին: Օրինակ՝ պետք է դրսևորի խիզախություն, ազնվություն, կրթություն ստանա ոչ թե կարգավիճակի, այլ իր համար: Բայց պատիվը երբեմն այն չէր բերում, ինչ պետք է բերեր: Սեփական արժանապատվության զգացումն ազնվականին փոքր-ինչ թուլացնում էր: Երբեմն նա ազնիվ խոսք էր տալիս սպանել իրեն վատ արարքի կամ սխալ որոշման համար, ու անում էր դա:

2. Խիզախություն

Ազնվականները մեծ ուշադրություն էին դարձնում խիզախությանը և նույնիսկ այն մարզում էին զանազան վարժություններով: Պատանիներն իրենց խիզախությունն ապացուցում էին պատերազմի, մենամարտերի ժամանակ կամ էլ բանակում ու նավատորմում: Աղջիկները նույնպես պետք է խիզախ լինեին:

3. Ֆիզիկական ուժ ու ճկունություն

Ազնվականները զբաղվում էին ֆիզիկական վարժություններով, սովորում էին ձի հեծնել, լողալ ու սուսերամարտել: Իրենց ֆիզիկական ունակությունները մարդիկ ցուցադրում էին ու հպարտանում դրանցով: Որսի ու ձիավարության ժամանակ տղամարդը կարող էր ցուցադրել իր կարողությունները: Բացի դրանից՝ համարվում էր, որ ցանկացած պահի երիտասարդը կարող էր համաձայնել իսկապես կարևոր պատճառով հարուցված մենամարտի:

4. Ինքնատիրապետում

Ինքն իրեն զուսպ պահել կարող են ոչ բոլորը: Իսկ ազնվականը պետք է ցանկացած արտակարգ իրավիճակում կարողանար վերահսկել իր զգացմունքները ու շարունակեր գործել: Չէ՞ որ իրենց դեռ մանկությունից սովորեցրել են, որ արցունքները, չափից առավել սենտիմենտալությունն ու էմոցիաները չեն զարդարում տղամարդուն, այլ միայն ցույց են տալիս նրա թուլությունը:

5. Արտաքին տեսք

Բացի լավ կրթությունից՝ ազնվականը նաև կատարյալ արտաքին տեսք պետք է ունենար, մաքուր լիներ: Բայց դա նրանք նախ և առաջ պետք է անեին ոչ թե իրենց համար, այլ իրենց շրջապատող մարդկանց, մտերիմների հանդեպ հարգանքից ելնելով: Նրանց հագուստը պարզ էր, բայց շատ թանկ: Ազնվականները որոշակի շքեղության հասնելու համար առասպելական գումարներ էին ծախսում:

6. Մարդկանց գրավելու հմտություն

Ազնվականները չէին ուզում, որ իրենց ընդունեն այնպիսին, ինչպիսին որ իրենք կան իրականում: Նրանց համար կարևոր էր դուր գալ մարդուն ու նրան գրավել: Նույնիսկ այդպիսի գիտություն կար, որը բացատրում էր, թե ինչպես գտնել մարդկանց հանդեպ ճիշտ մոտեցում: Առաջին կանոնները վերաբերում էին վարքագծին՝ մարդկանց վերաբերվիր այնպես, ինչպես կուզես, որ քեզ վերաբերվեն, իսկ ամենավերջում ասվում էր այն մասին, որ պետք է ուսումնասիրել մարդուն, նրա վարքագիծը, հարմարվել նրա ունակություններին ու արտահայտել զգացմունքները:

Նույնիսկ ամենավատ ընկերախմբում ազնվականը պետք է ցույց տար, որ հետաքրքրված է այդ մարդկանցով, զրուցակցի նկատմամբ հարգալից լիներ, լսեր նրան մինչև վերջ ու ընդուներ վերջինիս տեսակետը, որը կարող էր տարբերվել իր տեսակետից: Այս ամենը ոչ միայն օգնում էր հասարակության մեջ որոշակի հեղինակություն ձեռք բերել, մարդկանց գրավել, այլև պահպանում էր ազնվականների նյարդերը:

7. Համեստություն

Տղամարդը կամ կինը չպետք է լինեին ամաչկոտ կամ կծկված: Համեստությունն իր մեջ ներառում էր սեփական ամուսնու կամ կնոջ հանդեպ լավ ու զուսպ վերաբերմունքը: Նույնիսկ մի մարդու կողմից հնչող բազմաթիվ հարցերին ազնվականը պարտավոր էր պատասխանել հանգիստ ու զուսպ տոնով:

8. Գեղեցիկ խոսելու կարողություն

Կարևոր էր կարճ ու լակոնիկ խոսել, քերականորեն ճիշտ նախադասություններ կազմել, բայց երկար չխոսել: Նույնիսկ միմյանց կոպտելիս ազնվականներն իրենց կոռեկտ էին պահում: Բացի դրանից՝ ազնվականներն իրենց խոսքը տեղին պետք է շարադրեին, և դա դրսևորվում էր գյուղացիների ու իշխանների հետ ընդհանուր լեզու գտնելու ժամանակ:

Չնայած այս կանոններին՝ ազնվականի կերպարը թեթև ու պարզ էր: Չափանիշներն ու կանոնները փոխանցվում էին ժառանգաբար, ծնողներն աշխատում էին իրենց փորձը փոխանցել երեխաներին, նրանց սովորեցնել լավագույնը: