Ո՞րն է մեր երկրի համար առավել հանցավոր ու վտանգավոր երևույթը՝ կոռումպացված պրոֆեսիոնալի՞զմը, թե՞ անմեղսունակ ինքնավստահությունը


14:49 , 7 դեկտեմբեր, 2019

Գիտեմ, որ գրառումս ներկայիս Facebook-յան քաղաքական թրենդայնության մեջ դժվար ընկալելի է լինելու, բայց...

Ներկայիս «ամբոխավարության» ընթացքն ինձ հաճախ ստիպում է մտածել, թե ո՞րն է մեր երկրի համար առավել հանցավոր ու վտանգավոր երևույթը՝ կոռումպացված պրոֆեսիոնալի՞զմը, թե՞ անմեղսունակ ինքնավստահությունը, երբ վերջինս համեմվում է զանգվածների վրա ազդեցություն թողնելու էմոցիոնալ էնտուզիազմով և ձգտմամբ: Եթե նույնիսկ այս միտքը առաջին հայացքից Ձեզ տարակուսման առիթ տա, վստահեցնում եմ՝ այն հայտնելու պատճառներն ընկած են այսօրվա իշխանության քաղաքական մենթալիտետի և վարքաբանության հիմքերում:
Իշխանությունն իր լիդերի հեղինակմամբ ասում է, մեջբերում եմ․ «Մենք սանդուղքով բարձրանալիս լոնքերով 4 ենք թռնում, ընդդիմադիրներն ասում են՝ չէ՛, ո՞նց եք 4 թռնում, 12 թռեք»:

Հարգելի իշխանություններ, խնդիրն այն է, որ դա ասում են Ձեր ընդիմադիրները, շեշտում եմ` Ձեր ընդիմադիրները:

Հասարակության հեղափոխական մեկ այլ շերտ ասում է. «Ախր, խոսք էիք տվել և բերում էիք հավաստիացումներ, որ 12-ի փոխարեն համարյա 120 կարելի է թռնել, եթե...», հիշեք կախարդական փայտիկի միֆը:

Հասարակության մեկ այլ ռացիոնալ, գրագետ և առողջ հատված Ձեզ ասում է, որ «Ձեր լոնքը հանգեցնելու է շպագատի, այն էլ՝ սանդուղքի վրա, ինչը շատ տհաճ և ցավոտ երևույթ է», որովհետև «լոնք» եք գցում կշռադատված քայլերի փոխարեն: Դեռ ավելին` ավելի շատ խոսում եք «լոնքի» մասին և այն հռետորաբանության էֆեկտով «թանկ վաճառելու» մեթոդաբանությամբ, քան այդ «լոնքը» գցելու իրական կարողության մասին:

Եթե նույնիսկ վերջին ելույթի ընթացքում վարչապետը «աննախադեպ» բառը 6-7 անգամվա փոխարեն 60-70 անգամ օգտագործեր, ապա, միևնույն է, ստեղծվում է տպավորություն, որ կարծես թե գովազդի տրամաբանությամբ ինչ-որ բան է ուզում վաճառել իր ընտրողների վրա: Սակայն աներկբա է, որ, միևնույն է, հասարակության մեծամասնությունն այդ «քաղաքական ապրանքն» այլևս չի գնելու, նույնիսկ եթե այն նրան ձրի տան:

Ամբոխին հմայելու Փաշինյանի խարիզման և նրա թիմի առաջնային դերակատարների արտաբերած մտքերը սկսում են ցնդել այն պահին, հենց այդ մտազեղումները հանրային ռացիոնալ քննարկման առարկա են դառնում, որովհետև դրանց բովանդակության սնանկության վրա լույս է սփռվում մեծ արագությամբ:

Այլևս մեկ բան ևս աներկբա է, որ մոտ են այն ժամանակները, երբ բարձր սպասումներով «կերակրված» և հերթական անգամ հիասթափված հեղափոխական մեծամասնությունը Փաշինյանի սուպերվարչապետությունը և քաղաքական վարքագիծը սկսելու է որակել որպես «հանցավոր ռեժիմ»: Ես նորից դեմ եմ լինելու այդ էպիտետին կամ պնդմանը, քանի որ այն պետք է անցնի իրական արդարադատության մուրճի տակով: Մենք պետք է վերջապես իրավական գիտակցության և մշակույթի ընկալումը գերակայող դարձնենք հեղափոխախառը, էժան, անգրագետ և անպատասխանատու պրոպագանդայի նկատմամբ:

Ավելին՝ ես տեսնում եմ այն լումպեն-դեմքերին, որոնք առանց սոցիալական արմատների և էթիկայի նորմերի պատրաստ են հիմա անխոհեմ հնազանդվել գերագույն գլխավոր հեղափոխականին (ԳԳՀ-ին), քանի դեռ նա իրական իշխանություն ունի, իսկ գահավիժելուց հետո նրանք վերածվելու են դեստրուկտիվ նեոպոպուլիստների, որոնք այլևս համտեսել են պոպուլիզմի թվացյալ հաջողությունը: Դրա վառ ապացույցը ոմանց՝ Փաշինյանի քաղաքական վարքի և ստիլիստիկայի անհաջող կապկումն է:

Հ.Գ. Նեոպոպուլիստներ չեն լինելու, առավել ևս՝ պոպուլիստների անխուսափելի ձախողման դեպքում: Հայաստանում շատ շուտով ամենամեծ և արդարացված քաղաքական պահանջարկը և առաքելությունն ունենալու են պրոֆեսիոնալ և նվիրյալ ռացիոնալիստներն իրենց սկզբունքային քաղաքական արժեհամակարգով: Այլ կերպ ասած` գործ անողներն ու այդ արածը չգերարժևորողները, առավել ևս՝ այն ընտրողներին թանկով չվաճառողները: Նրանք չեն ունենալու և մերժելու են որևէ գունային`«սև-սպիտակ», և ժամանակային՝ «նախկին-նոր» պատկանելիություն: Այս «քաղաքական խնոցին» վերջապես թանն ու կարագն իրարից զատելու է: