Քաղաքական ջունգլիներ

Եթե Սահմանադրություն, օրենք և ավանդույթի ուժով հաստատված խաղի կանոն չկա, ուրեմն՝ ամեն ինչ թույլատրված է։

Եթե ամեն ինչ թույլատրված է, ուրեմն՝ մեզ մոտ հարաբերությունները կարող են կառուցվել սփենսերիզմի ու դարվինիզմի հիման վրա, այն է՝ մարդը մարդուն գայլ է, և գոյության կռիվն ընթանում է «բոլորի պատերազմը բոլորի դեմ» սկզբունքի շրջանակներում։

Եթե ընտրվել է «Սահմանադրությունը, ժողովուրդը և պետությունը ես եմ» կարգախոսը, ապա դա նշանակում է, որ մենք Սահմանադրության փոխարեն ունենք հեղափոխական նպատակահարմարություն, ժողովրդի փոխարեն՝ ամբոխ, իսկ պետության փոխարեն՝ «թավշյա» ավազակաորջի կողմից կառավարվող տարածք։

Ո՞վ է վճարելու այս ամենի գինը։