Մեկ բռնություն են դատապարտում, մեկ բռնությամբ են սպառնում՝ չհասկանալով, որ իրենք են բռնությունն ու հարձակումները լեգիտիմացրել

Առանձնահատուկ զմայլանքով եմ դիտում վերջին օրերի քայլառաստ համայնքի տվայտանքները: Մե՛կ բռնություն են դատապարտում, մե՛կ բռնությամբ են սպառնում, մե՛կ օրենքով են սպառնում՝ մի տեսակ չհասկանալով, որ իրենք են բռնությունը լեգիտիմացրել, երբ դա կիրառել են ու անպատիժ թողել, իրենք են հարձակումները լեգիտիմացրել, իրենք են իրավապահ համակարգը սնանկացրել: Ու այդ բզերից յուրաքանչյուրն իրենց փափկասուն քամագն է մտնելու, ու յուրաքանչյուր մուտքի հետ իրենց դեմն են դրվելու իրենց կերած քաքերը:

Գլխավոր գերագույն մուտիլովշիկն էլ իր էշն է բրդում. ատելությունը, իր ասելով, ուրիշներն են սերմանում, բռնությունն իր հակառակորդներն են քարոզում, Քոչարյանին դատավորներն են բաց թողել, գազը գազի կալոնկեքն են թանկացնում, աղբը ՀՀԿ-ն է փողոցներում թափում, Արցախը արցախցիք են ուզում հանձնել: Ու չի էլ հասկանում, որ ջայլամի պոզան բիզ մտցնելու համար ամենահարմարն է:

Տղանե՜ր, ինչքան գոմիկ ու պլանքյաշ կա, իրար գլուխ հավաքեք ու քիփ պահեք, որ ձեր համար բոյ տան, որտև ձեր ողջ մնալը ես էս պահին շատ մշուշոտ եմ պատկերացնում: