Ամուլսարի դեպքում գործ ունենք առաջին հերթին Ջերմուկ համայնքի բնակիչների սահմանադրական իրավունքի «բռնաբարության» փաստի հետ

Նիկոլի կողմից Ամուլսարի խնդիրը սոսկ բնապահպանական դիրքերից դիտարկելը նման է, թե բռնաբարության դեպքը դիտարկես միայն այն տեսանկյունից, թե արդյոք բռնաբարողը գործողության ժամանակ օգտագործել է պահպանակ, թե ոչ, և արդյոք գործողությունը հղի է բռնաբարության զոհի համար անցանկալի և առողջությանը վնասող հետևանքներով: Քրեական գործի շրջանակներում այդ մանրամասնությունները կարող են հանդիսանալ մեղամացուցիչ կամ ծանրացուցիչ հանգամանք հանցանաց: Օրինակ, եթե հանցագործը, լինելով ՄԻԱՎ վիրուսակիր, դիտավորյալ տարածել է վարակը, դա ծանրացնում է հանցանքը, բայց հիմնական մեղքը մնում է բռնաբարության փաստը:

Հիմա Ամուլսարի դեպքում գործ ունենք առաջին հերթին Ջերմուկ համայնքի բնակիչների սահմանադրական իրավունքի «բռնաբարության» փաստի հետ, և բռնարարը պետք պատժվի անկախ նրանից, թե այդ գործողության նախապատրաստության վրա ինչքան գումար է ծախսել:

Ես չգիտեմ, թե Ամուլսարի հարցում Նիկոլի ականջին ով կամ ովքեր են նստած, բայց եթե կայացվեց էկոգաղութարարներին կանաչ լույս տվող որոշում, ապա դա լինելու է Նիկոլի ամենամեծ ստրատեգիական սխալն իր պաշտոնավորումից ի վեր, քանի որ հիմքում դա հակաժողովրդական որոշում է լինելու և իր դեմ հանելու է թե՛ Ջերմուկ համայնքին և թե՛ հայության գաղափարական հատվածին դրանից բխող հետևանքներով: Հետո չասեք, թե չի զգուշացվել, թե որտեղ է գտնվում գործող իշխանության դեմ լարված ականներից ամենավտանգավորը: