Գայանե Բաբայան «Երանի, երանի քեզ սիրողին»

Ծննդյան եւ Հարության տոներից արդեն Հայաստանում բոլորն են խոսում ու շնորհավորում իրար, Նոր տարվա նման մի բան է դառնում Զատիկը, բայց գնալով ավելի ես համոզվում, որ մեր ժողովրդին մի անգամ էլ է հարկավոր քրիստոնյա դարձնել՝ հրով ու սրով, ինչպես անցյալում, կամ ազատ-արդար ընտրությամբ, որպեսզի նրանք կամ ճշմարիտ քրիստոնյա դառնան, կամ գտնեն-որոնեն իրենց կրոնը: Այսօրվա գովազդած քրիստոնեությունը ավելի լավը չի թվում, քան սովետական անաստվածության քարոզը: Ուշանում է Հիսուս Քրիստոսի երկրորդ գալուստը ցավոք, եւ ՀՀ-ում քրիստոնեության ի պաշտոնե քարոզիչները՝ տերտերականությունն իր ողջ կազմով՝ ամուսնացող եւ չամուսնացող տեսակի, բոլորը մեր աչքին երեւում են այն դպիրները, ծերերն ու քահանայապետերը, որոնք Հիսուսին խաչելու ուղարկեցին: Երանի՜ նրան, ով Հայաստանյայց առաքելական եկեղեցու ջիպավոր, զենքով ու գողական խոսող տերտերին աջահամբույր տալու ցանկություն ունի կամ նրա ձեռքով իր երեխային մկրտելու ցանկություն, երանի՜, որովհետեւ նրա հավատը Աստծո նկատմամբ այնքան մեծ է, որ չի նկատում տերհայրերի վարքն ու բարքը եւ նրա բերանից ելնող կեղծիքը, երբ իրենց ելույթում խառը համ Քրիստոսին են "ալելուա" անում, համ ՀՀ իշխանությանը: Եւ իշխանությանն ուղղված "ալելուան" ավելի կրքոտ է:         

ԵՐԱՆԻ՜ ՄԵԶ 

ՀՀ վարչապետը մի հանգի միացած՝ անիմաստ բաներ ասաց առ այն, որ գազի գնի բարձրացումը չի վնասելու թոշակառուներին, որովհետեւ թոշակը նոյեմբերից բարձրացնելու են, իսկ մինչեւ նոյեմբեր ամառ է, գազ պետք չէ: Ասաց ու հաջորդ օրը գնաց հիվանդանոց ընկավ, եւ Զատկի նախորդ օրը ամբողջ հայ ժողովուրդը դողաց նրա առողջության վրա եւ ասաց՝ ավա՜ղ, դա նախատեսված էր, որովհետեւ ուզում են անել այն, ինչ ուզում են՝ որպես վարչապետ բերել նրան, ով արյունով հեռացավ, եւ ում տեսակին Հովհաննես Մկրտիչը "իժերու ծնունդ" էր անվանում: Վարչապետը՝ մի կողմ, նրա ասած անիմաստությունը՝ մի կողմ, հայաստանցի  օր օրի աղքատացողների հույսը վա՛յ թե մնում են աստվածաշնչյան "երանիները": "Երանի՜ ձեզի՝ աղքատներուդ, վասնզի ձերն է Աստուծոյ թագավորութիւնը", "Երանի՜ ձեզի, որ հիմա անոթի եք, վասնզի պիտի կշտանաք: Երանի՜ ձեզի, որ հիմա կուլաք, վասնզի պիտի խնդաք": 

ՊԱՏԱՐԱԳ  

Զատկի օրը մեծ պատարագ էր՝ Հ1-ով ցուցադրվող, բեմում Գարեգին Բ կաթողիկոսն էր ու նրա առաջ կանգնած ՀՀ իշխանությունը՝ իրենց կանանցով, իրենց սեփական մտավորականությամբ եւ հնազանդ պաշտոնյաներով: Ամեն ինչ ներդաշնակ էր՝ իշխանություն եւ մարշրուտկաների գիծ ունեցող կաթողիկոս, ափսոս էր միայն իսկական հավատացյալների այն բազմությունը, որ կանգնած էր թիկնապահներից անդին եւ արարողության վերջում ձգտում էր կաթողիկոսի բռնած խաչը համբուրել: Եկեղեցում չկար Քրիստոսի ոգին, որ ասեր. "Վա՛յ ձեզի՝ փարիսեցիներուդ, որ ժողովարաններուն մէջ առաջին աթոռները կը սիրէք ու շուկաներուն մէջ՝ բարեւները, վա՛յ ձեզի՝ կեղծավոր դպիրներ ու փարիսեցիներ, որ անհայտ գերեզմաննէրու նման էք, որոնց վրայով մարդիկ կքալեն  ու չեն գիտեր": Քրիստոսը հավանաբար մի երկու բան էլ ծախու մտավորականներին կասեր, որովհետեւ Նոր կտակարանում կա, դրանց էլ է կպել.  "Վա՛յ ձեզի՝ օրինականներուդ, որ գիտության բանալին վերցուցիք. դուք չմտաք եւ մտնողներուն ալ արգիլեցիք": 
Չերեւաց Քրիստոսի սպիտակազգեստ տեսիլքը, որ "վայ" ասեր դրանց, բայց քրիստոնեության տված վնասը մեր իշխանության դեմքներին այնուամենայնիվ զգալի էր. բանն այն է, որ շատ երկար է տեւում պատարագը, եւ մեր իշխանությունն իր կանանց հետ ստիպված եղավ մի քանի ժամ սաղմոս եւ "ալելուա" լսել, եւ զվարճալի էր տեսնել, որ դրանց դեմքերը վերջում դարձել էին 4-օրյա մեռել աղքատ Ղազարոսի դեմքը,  երբ դեռեւս նրան չէր կենդանացրել Հիսուս Քրիստոսը: 

ԲԵՐԵՔ ՀԼԱ ԴԱՏԵՆՔ ՈՒ ԴԱՏՎԵՆՔ 

"Մի դատէ՛ք ու պիտի չդատուիք",- ասում է Հիսուս Քրիստոսը:  Մեր ժամանակներում իմ ծանոթներից ոմանք ինձ շատ են այդ "խորհուրդը" տալիս: Այնպես, ինչպես իրենք են մտածում կամ իրենց ձեռք է տալիս, որ այդպես մտածեն, ես ասում եմ, որ՝ ոչ, եկեք դատենք ու դատվենք՝ յուրաքանչյուրս մեր մեղքի չափը գրկած, որովհետեւ մեր օրերի Հայաստանում գուցե փրկության ափ տանում է հենց այդ չափը եւ աշխուժորեն դատելն ու դատվելը: 

Շարունակությունն՝ այստեղ