Րաֆֆի՛, եթե դու ազնիվ ես ու ժողովրդի ընտրյալն ես, ու ժողովորդն է միայն քո ուժը, ինչի՞ ես խուսափում ժողովրդից, ինչի՞ ես փակվում վրանում, ինչի՞ ես փախնում լրատվականներից ու խոսակցությունն էլ գաղտնի պահում:
Էլ ո՞նց քեզ վստահեմ ու հավատամ, երբ ընդդիմադիր ու հասարակական գործիչների հետ բաց՝ բոլորի առաջ ես զրուցում, սակայն Սերժի ու Մկան հետ դռների հետևում:
Հ.Գ. Րաֆֆու քայլերը ինձ հիշեցրին Միջնադարյան Հայաստանը, երբ արաբ ամիրաները հայոց իշխանների վրաններում ստանում էին հայ ժողովրդի բախտն ու ճակատագիրը տնօրինելու իրավունքները՝ մարզպանի կամ ոստիկանի պաշտոն ստանձնելով...