21:06 , 3 դեկտեմբեր, 2016
Newmag.am-ը գրում է.
Մեզ մոտ թե՛ պատվիրատուները, թե՛ կատարողները շատ են: Ասեմ ավելին. «նորաձևությամբ» հետաքրքրվողները նույնպես զգալի մաս են կազմում: Դա, իհարկե, այն նորաձևությունը չէ, որ Փարիզում կամ Միլանում է. այն ավելի քան երկրորդական է և միջազգային նորաձևության, արևելյան էսթետիկայի և սեփական պաթոսի մուտացիոն հավաքական է, բայց այդ նորաձևությունը կա, և այն պարբերաբար փոխվում է:
Նորաձևության ինդուստրիայի ավելի առողջ տարբերակը ենթադրում է հետևյալ մոդելը. դիզայներն առաջարկում է իր հավաքածուն, իսկ հաճախորդը գնում է պատրաստի հագուստը կամ պատվիրում նման մոդելներ: Իրականում հայ դիզայներների զգալի մասը այժմ այս ուղու վրա է: Նրանք պարբերաբար ստեղծում են հավաքածուներ՝ փորձելով ներկայացնել նորաձևի և գեղեցիկի իրենց պատկերացումը: Որոշ ժամանակ անց նրանք գուցե կկարողանան ամբողջովին անցնել pret a porter, այսինքն՝ պատրաստի հագուստի աշխատանքային մոդելին:
Բավական պարզ: Հայ հասարակության որոշ զանգված շատ է սիրում գնալ «առիթների», որոնց համար անհրաժեշտ են «շորիկներ»: Դրանք պետք է լինեն բոլորի համար ընկալելի և պետք է ցույց տան տիրոջ հարստությունը: «Առիթների գնացողների» զգալի մասը գերադասում է պատրաստի հագուստ չգնել, այլ կարել տալ: Նրանք համոզված են, որ այդպես ավելի օրիգինալ և չկրկնվող հագուստի տեր են դառնում, չնայած այդ հագուստները հիմնականում նույն գործվածքներից են, և դիզայների կամ դերձակի մոտ են գնում նույն լուսանկարներով… Հիմնականում՝ Elie Saab-ի հավաքածուների նկարներով:
Անշուշտ. Երևանում աշխատում են տասնյակից ավելի կայացած և հաջողակ դիզայներներ, որոնցից մի քանիսն ունեն ընդգծված ոճ և ձեռագիր: Բայց նրանց մեծամասնությունը հիմնականում գումար է վաստակում՝ «առիթագնացների» պատվերները կատարելով: Եվ ամենևին կապ չունի՝ դիզայները գերադասում է դեկոնստրուկտիվի՞զմ, մինիմալի՞զմ թե՞ բոհո չիկ: Եթե պատվիրատուն ցանկանում է ժանեկազարդ բյուրեղապատ զգեստ (իսկ պատվիրատուն հիմնականում դա էլ ուզում է), ապա նրա նորաձևության տան վարպետներն անխոս կկատարեն պատվերը:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ