16:10 , 30 նոյեմբեր, 2016
Newmag.am-ը գրում է.
Դասախոսություններից մեկի ժամանակ Փյորսելն իր ուսանողներից հարցրեց` ուզո՞ւմ են նրանք երջանիկ լինել, բոլորը ձեռք բարձրացրեցին: Հետո նա հարցրեց` բոլո՞րն են ուզում ապագայում երեխաներ ունենալ, ու նորից գրեթե բոլորը ձեռք բարձրացրեցին:Այդ ժամանակ էլ Սեբաստիանը գիտականորեն ապացուցեց, որ երեխաները մարդկանց դժբախտ են դարձնում և բարեկեցության զգացումը վերադառնում է, երբ երեխաները մեծանում ու լքում են հայրական տունը: Հետո նա նորից հարցրեց` ովքեր են դեռ ուզում երեխա ունենալ, ստացավ նույն պատասխանը, ուսանողների մեծ մասը ձեռքները բարձրացրեցին:
Այդպես նրա ուսանողները կրկին ապացուցեցին մի բան, ինչ հին ացտեկները շատ լավ գիտեին: Պետք է դադարել փնտրել երջանկությունը, որովհետև դա այն չէ, ինչ մենք իրականում ուզում ենք: Մենք չենք ծրագրում կառուցել մեր կյանքը էմոցիաների շուրջ: Մենք ուզում ենք, որ մեր կյանքը արժեք ունենա, և եթե մենք դրա համար ինչ-որ բան զոհաբերում ենք, այդ դեպքում ավելի վատ «երջանկության» համար:
Սեբաստյանը բացատրում է, որ ացտեկների քաղաքակրթությունը հաճախ են տեսադաշտից բաց թողնում: Մենք քիչ գիտենք նրանց մասին, բայց չէ՞ որ ացտեկներն ունեին հարուստ մշակույթ և իրենց փիլիսոփայությունը: Ինչպես մենք, ացտկեները նույնպես ուզում էին լավ ապրել, և դրա համար ուշադրություն էին դարնձնում իրենք իրենց և սեփական ներաշխարհին: Նրանք ասացվածք ունեին. «Երկիրը անհուսալի է, սայթաքուն», որը նշանակում է այստեղ` Երկրի վրա մարդիկ սխալվում են, ծրագրերը չեն իրագործվում, իսկ ընկերությունը հաճախ դավաճանում են: Ցանկալին գալիս է միայն ինչ-որ անցնակալի բանի հետ միայն:
Ինչ էին իրականում ուզում իմանալ ացտեկ փիլիսոաները այն է, թե ինչպես ապրել, երբ ցավն ու վաղանցիկությունը գոյության անքակտելի ատրիբուտն են: Պատասխանը, որ նրանք տալիս են, հետևայլան է` պետք է փորձել վարել խորը, իմաստավորված կյանքը: Կյանքի խորությոնը ըստ ացտեկների 4 տարբեր մակարդակում է որոշվում:
Առաջին մակարդակը վերաբերում է բնավորությանը: Իմաստալից լինելը սկսվում է մարմնից: Այն հաճախ է դուրս մնում մտածողությամբ ու գիտակցությամբ տարված արևմտյան մշակույթի ուշադրությունից: Ացտեկներն իրենց մարմինը կոփում էին յոգա հիշեցնող ամենօրյա վարժություններով:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ