Դերասան Մկրտիչ Արզումանյանի անակնկալ այցը «ՊանԱրմենիան մեդիա դպրոց»-ի սաներին


19:30 , 5 նոյեմբեր, 2016

Արդեն երկու ամիս է, ինչ գործում է «Պանարմենիան Մեդիա դպրոց»-ը, որտեղ դասավանդում են ոլորտի լավագույն մասնագետները: Այստեղ դասերի մեծ մասն անցկացվում է պրակտիկ, դե իսկ երեկ դպրոցի սաների համար պարզապես տոն էր, քանի որ առիթ ունեցան հարցեր հղելու սիրված դերասան Մկրտիչ Արզումանյանին, ով հանդիպմանը եկել էր որդու հետ: BlogNews.am-ը ներկա էր հանդիպմանը, իսկ նյութում ներկայացնում ենք երեխաների հղած հարցերը, որոնց սիրով պատասխանեց դերասանը:  

- Կներեք, ինչպե՞ս կարող եմ ձեզ դիմել: Մկո՞, Մկրտի՞չ, թե՞ պրն. Արզումանյան։

- Մկո:

- Սա իմ առաջին հարցազրույցն է, և մեծ պատիվ ունեմ, որ այն անցկացնում եմ ձեզ հետ: Ինչպե՞ս կատարեցիք ձեր առաջին քայլերը հեռուստատեսությունում:

- Կարելի է ասել, որ «Մեր բակ» ֆիլմից սկսվեց ամեն ինչ, որը ներկայացված էր հեռուստատեսային ձևաչափով. ամանորյա հեռուստաֆիլմ էր:

- Մանկուց ի՞նչ մասնագիտություն էինք ցանկացել ընտրել:

- Ես մինչև հիմա ուզում եմ դառնալ տիեզերագնաց: Այն ժամանակ բոլորս էինք ուզում տիեզերագնաց դառնալ, բայց չէինք հասկանում, որ անհնար է: Այնուհետև ուզում էի դառնալ զինվորական, ուզում էի հատուկ մարտական ստորաբաժանումներում սովորել: Անցան տարիներ, և հասկացա, որ դա իմը չէ, և ուսանողական տարիներին ձևավորվեց «Ուրախների և հնարամիտների» թիմը: Այդ ամենը շատ հավանեցի և որոշեցի շարունակել հումորի բնագավառում: Հետո հայտնվեցինք Հայաստանի «Ուրախների և հնարամիտների» լիգայում և հասանք մինչև եզրափակիչ: 

- Ըստ ձեզ՝ ո՞րն է հաղորդավարի գլխավոր ֆունկցիան։

- Շատ կարևոր բան է, որ մինչև հարցազրույցը հաղորդավարը շփվի իր հյուրի հետ, որպեսզի հնարավորինս հարազատ դառնա նրան: Պետք է վստահություն ներշնչել հյուրին, քանի որ կան շատ մարդիկ, ովքեր բարդութավորվում են տեսախցիկներից և չգիտեն՝ ինչպես իրենց պահեն: Ես վստահ եմ՝ հարցազրույցն ավելի լավ կընթանա, եթե չփորձեք խեղճացնել ձեր հյուրին, այլ պարզապես այնպես անեք, որ հյուրը վստահի ձեզ: Կարևոր է նաև, որ հարցազրույցը դուք թելադրեք, այլ ոչ թե հյուրը:   

- Ի՞նչ կանեիք դուք, եթե ամբողջ աշխարհում մնայիք մենակ: Կապրեի՞ք այնպես, ինչպես ապրում է «Ռեստարտ»-ի հերոս Անդրանիկը։

- Չէ՛, Անդրանիկը խենթ է իր բնույթով, նույնիսկ որոշ դեպքերում աննորմալ, քանի որ, կարծում եմ, նորմալ մարդը իրեն այդպես չի պահի, եթե միայնակ մնա: Իմ խառնվածքով ես մի քիչ փակ եմ, ես ոչ մի բան չէի կարող անել: Եթե գիտակցեի, որ միայնակ եմ, կփակվեի իմ մեջ, կփոքրանայի, և մի վատ բան կլիներ: 

- Դուք հումորային դերասան եք, Ձեր հարցազրույցներն էլ տալիս եք հումորով, իսկ կյանքում ինչպիսի՞ն եք: Ընտանիքում, ընկերական շրջապատում էլի հումորո՞վ եք, թե՞ ավելի հանգիստ: 

- Միշտ չէ, որ հումորով եմ պատասխանում հարցազրույցներին: Կյանքում ավելի լուրջ եմ, քանի որ այդպիսին է իմ բնույթը: Հումորը իմ աշխատանքն է, իսկ աշխատանքից դուրս ես փորձում եմ լինել այնպիսին, ինչպիսին ես կյանքում եմ: Չնայած առանց ջրիկության, առանց պայծառ պահերի չի լինում, բայց երբեք չեմ փորձում բոլորին ապացուցել, որ ես հումորի բնագավառի մարդ եմ:

- Հարցազրույցներից մեկում նշել էիք, որ անեկդոտներ չեք սիրում, ինչու՞։

- Ոչ թե չեմ սիրում, այլ չեմ սիրում պատմել: Եթե չսիրեի, 1000-ից ավելի անեկդոտ չէր նկարահանի: Օրինակ՝ պատմում են լավ անեկդոտ, և ես վաղը կարող եմ դա մոռանալ:

- Եղե՞լ է դեր, որ ինչ-որ չափով փոխել է Ձեզ։

- Ո՛չ, կարծում եմ՝ դերասանը չպետք է փոխվի դերից: Երբեմն գործընկերներիս մասին ասում են՝ «մնացել է դերի տակ»։ Ինձ համար դա աբսուրդ է, որ մեկը կրիմինալ դեր է խաղում, տարվում է դրանով և երկար տարիներ նրան թվում է, որ ինքն այդ մարդն է: Պետք է դերասանը չմնա կաղապարների մեջ, ինչքան էլ դա հոգեհարազատ լինի նրան: 

- Դուք ունեք երկու երեխա, կցանկանայի՞ք, որ Ձեր երեխաներն էլ դառնային դերասաններ։

- Կարող եք տղայիս հարցնել (հեղ. Մկրտիչի տղան հայրիկի հետ միասին եկել էր հանդիպման): Եթե երեխաներս որոշեն այդ ճանապարհով գնալ, ես ամեն ինչ կանեմ նրանց օգնելու համար: Շատ կարևոր է, որ յուրաքանչյուր քայլը գիտակցեն, խոչընդոտներ, իհարկե, կլինեն, դրանց շնորհիվ երեխան կհասկանա, որ ամեն ինչ հեշտ չի տրվում: 

- Երբ նայում ենք Ձեր դերերը, միշտ տպավորություն է, որ հրաշալի տրամադրություն ունեք, իսկ լինու՞մ են դեպքեր, երբ այդ օրը տրամադրություն չեք ունենում և ստիպված ենք լինում խաղալ։

- Այո՛, հաճախ է լինում, բայց դու իրավունք չունես վատ տրամադրությամբ նկարահանվելու, պարզապես չի ստացվի: Կարող եմ ասել՝ շատ ծանր է, երբ դու տրամադրություն չունես և պետք է խաղաս: Լինում է, որ ընթացքում տրամադրությունդ բացվում է, բայց լինում է և հակառակը: 

- Երբևէ մտածե՞լ եք ավելի լուրջ դերերում հանդես գալու մասին և ի՞նչ եք կարծում՝ ինչպես կընդունվի հանդիսատեսի կողմից։

- Շատ բարդ է ասել, թե ինչպես կընդունվի: Կարծում եմ՝ դրան պետք է շատ նուրբ և զգույշ անցնել, և պետք չէ մոռանալ՝ ինչով ես զբաղվել նախկինում: Երգիծական ժանրը չպետք է մոռանալ, քանի որ շատ դեպքերում հանդիսատեսը նեղանում է քեզանից: Մեծ ցանկություն կա դրամատիկ դերով հանդես գալու, և ես ոչ մի առաջարկ բաց չեմ թողնելու: Երկու առաջարկ եղել է, մասնակցել եմ, և ինձ  շատ հետաքրքիր է այդ ձևաչափը:

- Կնշե՞ք մի քանի բան, ինչը Ձեզ դուր չի գալիս հաղորդավարների հարցերի մեջ։

- Զավեշտալի պատմություններ, անեկդոտ պատմելը։ Իսկ ինչպիսի՞ն է Մկրտիչ Արզումանյանը կյանքում և բեմում, իսկ ինչպե՞ս սկսվեց ամեն ինչ. այս հարցին մի քիչ նորմալ եմ վերաբերվում: Դասական հարց է, բայց այնքան եմ արդեն պատասխանել այս հարցին:

  

- Ի՞նչ խորհուրդ կտաք «ՊանԱրմենիան մեդիա դպրոց»-ի սաներին։

- Ինչքան էլ դա դժվար է այսօր, ինչքան էլ Ֆեյսբուքի ու Ինստագրամի գոյությունը շատ կարևոր է բոլորիս կյանքում, բայց մի՛ զլացեք գիրք կարդալ: Հիմա չեք զգա, մի քանի տարուց, երբ մի պատասխանատու բան կլինի, կհասկանաք` ինչ եմ ասում: Ինչքան հնարավոր է, շատ կարդացեք, լավ և որակյալ գրքեր: Հաստատ համոզված եղեք, որ դա ձեզ պետք է գալու:

Լուսանկարները՝ Կարեն Հովհաննիսյանի