Ինչպե՞ս սովորել ասել «ոչ»

Newmag.am-ը գրում է.

Աﬔնավատն այն է, որ բոլորին մշտապես օգնության հասնող մարդկանց անգամ մոռանում են շնորհակալություն հայտնել, չէ՞ որ արդեն ﬕ քանի անգամ ինչ-որ բան խնդրելով ու ստանալով, սկսում ես կարծել, որ այդպես էլ պետք է լիներ, այլ կերպ հնարավոր չէր: Մարդիկ, ովքեր չեն կարողանում ասել «ոչ», առաջին հայացքից թվում են կենսուրախ, պատրաստակամ, ﬕշտ ժամանակ ունեն լսելու և օգնության հասնելու: Բայց բավական է նրանց տեսնել իրենց «թուլության» պահին և կհասկանաք, որ նրանք սարսափելի հոգնած ու հյուծված են, ապրում են ոչ թե իրենց կյանքով, այլ ուրիշների, իրականացնում են ոչ թե իրենց երազանքները, այլ ընկերների, բարեկաﬓերի և բոլոր նրանց, ովքեր աﬔն պարագայում հույս են դնում նրանց օգնության վրա: Եվ ուրեﬓ, ինչ անել, եթե դուք էլ եք պատկանում այն մարդկանց թվին, ովքեր չեն կարողանում ﬔրժել, երբ իրենց որևէ բան են խնդրում: Ինչպե՞ս դուրս գալ այդ շղթայից՝ հնարավորինս քիչ կորուստներով:

Նախևառաջ հիշեք

Դուք և բոլոր ﬓացած մարդիկ ունեք հավասար քանակությամբ ժամանակ, էներգիա ու ռեսուրսներ: Եվ ժամանակի լավ կամ վատ պլանավորումը ﬔզնից յուրաքանչյուրի գործն է: Եթե դուք այնպես եք պլանավորել ձեր ժամանակը, որ որոշ չափով ազատ ժամանակ ունեք հանգստի և ինքներդ ձեզ համար, դա ձեզ չի պարտավորեցնում այն հատկացնել ուրիշներին, եթե նրանք պնդում են, որ չեն հասցնում իրենց գործերը: Մարդիկ պարզապես սովորում են հույս դնել ուրիշների վրա, եթե կա նման հնարավորություն: Երբեﬓ դա կարող է լինել պարտականություններից խուսափում, երբեﬓ պարզապես ինչ-որ ﬔկի ուսին հենվելու ցանկություն: Երկրորդ բանը, որ հարկավոր է հիշել, այն է, որ դժբախտություններն ու անհաջողությունները բոլոր մարդկանց մոտավորապես նույն չափաքանակով են բաժին հասնում: Պարզապես մարդկանց ﬕ մասը իր խնդիրներն ինքնուրույն է լուծում, իսկ մյուս մասը փաթաթում է այդ խնդիրները ուրիշների վզին: Մի մոռացեք նաև այս «հավասարության մասին» և գուցե ձեզ ավելի պակաս պարտավորված կզգաք: Եվ այսպես, փորձենք հասկանալ.

Կարծում եք, որ առանց ձեր օգնության գլուխ չե՞ն հանի

Իսկ ի՞նչ է լինում այն ժամանակ, երբ դուք քաղաքում չեք, երբ դուք հիվանդ եք: Այդ մարդիկ ինչ-որ կերպ գլուխ են հանում, չէ՞: Նույնը կլինի նաև այն դեպքում, երբ դուք պարզապես ﬔրժեք նրանց: Ձեր օգնությանը դիﬔլը նրանց ավելի հարմար է, նրանց, բայց ոչ ձեզ: Եվ եթե դուք այդ օգնությունը ցուցաբերելու եք ձեր կարևոր գործերի, ժամանակի, առողջության, ընտանիքի հետ շփման հաշվին, ապա համաձայնվելուց առաջ, ﬕանշանակ, արժե մտածել:

Ուզում եք, որ բոլորը սիրեն ու շնորհակալ լինե՞ն ձեզ

Բոլորին դուր գալ, բոլորին ուրախացնել, չնեղացնել պարզապես անհնար է, եթե դուք չեք ուզում կորցնել ձեր անհատականությունը՝ ձեր ժամանակի ու երազանքների հետ ﬕասին: Եթե կարծում եք, որ ձեզ կգնահատեն ու կսիրեն այն բանի համար, որ դուք այդպես նվիրված եք բոլորին, ապա պարզապես խաբում եք ինքներդ ձեզ: Յուրաքանչյուր մարդ ունի իր առաջնահերթությունները, և մարդկանց համար աﬔնակարևոր բանը չի կարող լինել ձեզ անդադար շնորհակալ լինելը: Վաղ թե ուշ, ինչ-որ պահի դուք ձեզ չգնահատված ու անտեսված կզգաք: Եվ համընդհանուր սեր ﬕայն ձեր անձնազոհության հաշվին դուք չեք վայելի:

Չեք ցանկանում վիրավորել կամ կորցնել այդ մարդուն

Մի կարծեք, որ ﬔկ անգամ ﬔրժելով՝ դուք կվիրավորեք դիմացինին ու կփչացնեք նրա հետ հարաբերությունները: Ձեր ﬔրժումը ուղղված է խնդրանքին, այլ ոչ թե մարդուն: Բացատրեք դա նրան, ասացեք, որ այս պահին պարզապես ի վիճակի չեք կատարելու նրա խնդրանքը: Քաղաքավարի եղեք ու ջերմ խոսեք, բայց ձեր ﬔրժման ﬔջ հաստատուն եղեք: Դուք ﬔրժում եք ոչ թե ձեր հարաբերությունները, այլ տվյալ խնդրանքը:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ