Առաջ ծիտ էի ման գալիս, հիմա` Րաֆֆի Հովհաննիսյանին

Առաջ փողոցով քայլելիս միշտ աշխատում էի ծառերի տակով անցնել, որ ծիտ հանդիպեր ինձ ու իր աղբից մի քիչ բաժին հաներ ուսիս` հաջողություն ունենալու համար (հատկապես ուսանող ժամանակ ու քննությանս օրերին): Տարօրինակ ա, բայց վերջերս փողոցով քայլելիս էնքան ծիտիկ ման չեմ գալիս, ինչքան Րաֆֆի Հովհաննիսյանին, բայց հլը բախտ չի վիճակվել Երևանի փողոցներում մեծարգո Րաֆֆու բարևին արժանանալ...

Հ. Գ. Վաղվանից սկսելու եմ նորից ծիտ ման գալ, որ ուսս թրջի ու հաջողություն ունենամ Րաֆֆուն տեսնել: