В пианиста не стрелять

Մեր քաղաքական գործիչները տենց էլ չեմ հասկացել, ոնց ու ինչ խոսեն; Ես, օրինակ, շատ հեշտ հավատում եմ մարդկանց, քանի որ ավելիլավ ա 9 անգամ խաբվեմ, քան 1 հոգուն իզուր չհավատամ: Ասենք, Բագրատյանը Պոզների եյրանյանի Ռեվոլուցիայի եթերում որ խոսում ա տնտեսությունից, հետո ասում ա ես էս արեցի, էն արեցի, համալսարան ստեղծեցի զրոյից, աճ ապահովեցի մի տարում, չեմ կարող չհավատալ, քանի որ բան չեմ հասկանում ոչ տնտեսությունից, ոչ էլ քաղաքականությունից, հին աշխարհն էլ չեմ հիշում: Ու որ ասեց  "կիթարի վիրտուոզ եմ" միանգամից հավատացի: Նույնիսկ նախանձեցի, ասում եմ, զբաղված մարդ ա, բայց հասցրել ա հասնի թույն մակարդակի: Բայց թարսի պես երաժշտությունից արդեն քչից հասկանում եմ: Ու մտածեցի, ըհըն, գնամ լսեմ, եթե ճիշտ ա ասում, ուրեմն հավանականություն կա, որ ինքնագնահատականները մնացած հարցերում էլ ճիշտ են: Լսեցի: Վիրտուոզ չի, մեղմ ասած: Այ ստեղ արդեն ես մտածում եմ, ստոպ, փաստորեն մնացածն էլ ստուգելու կարիք ունի: Այ եթե ասեր, որ ուղղակի ծնգծնգացնում ա, նորմալ կլիներ, նույնիսկ ինչ-որ տեղ ռոմանտիկ:
Ասածս ինչ ա, ամեն խոսք լսելուց մարդ իրան հասկանալի marker ա գտնում, որ հասկանա, արժի հավատալ թե չէ:

Դե որ հանկարծ չմտածեք, որ էն մի կողմին էլ տենց հեշտ հավատացի, որ փոխեմ, էս մի markerը օրինակ բերեմ

տորագրահավաքի արդյունքում Երևանի հարյուրավոր քաղաքացիների անունից երկրի նախագահին ուղղված դիմում-պահանջին ի պատասխան՝ ստացվել է այս փաստաթուղթը, որով իշխանությունները վերահաստատում են Ծածկած շուկան նախկին վիճակին վերադարձնելու՝ սեփականատիրոջ պարտավորությունը։

ինչը ինձ հուշում ա, որ արժի հավատալ, միայն երբ էս անողները փոխվեն, տաք շորեր հագնեն ու դավայդասվիդանյա