Կոնստանտին Խաբենսկու հուզիչ նամակը կնոջ մահվանից հետո

Անելանելիությունը, երբ դու 40-րդ օրը կանգնում ես քեզ հարազատ մարդու գերեզմանի մոտ ու հասկանում ես, որ դա վատ երազ չէ,  անհաջող կատակ չէ, այլ դառը իրականություն, և դու դու հիմա ստիպված ես այդ ցավի հետ ապրել, ապրել առանց նրա, առանց քո կյանքի իմաստը դարձած մարդու:

Դու ոչինչ չես կարող փոխել, չես կարող նրան հետ բերել, որովհետև այդպես վերևում է որոշվել:

Այ դա է անելանելիությունը...

Ոչ թե ձեր` «աշխատանք չկա», «ընկերուհիս ինձ թողեց», «չգիտեմ ինչ հագնեմ», «փող չկա»...

Երբ դու ողջ ես ու քո կողքին են քեզ հարազատ մարդիկ ընտրություն միշտ էլ կա, ելք միշտ էլ կա...