Կհանդիպենք անպայման

Այո՛, իհարկե կհանդիպենք... Էլի մի գունազարդ ու արևոտ օր մեր ջերմ ու հոգատար բառերով կողջունենք իրար... Դու կլռես, թաքցնելով հուզմունքդ, իսկ ես կթաքցնեմ, թե ինչքան եմ դեռ սիրում... Թե ակնկալիքները զուր են ծնվում, ապա ինչո՞ւ են սպասելիքներս անմեղ զոհ դառնում... Էլի կլսեմ. հավատալ միայն: Ու կհանդիպենք շուտով կրկին... Բայց ինչքա՞ն կարելի է նայել երկնքին ու հավատալ, որ մի օր ընկնող աստղի հետ երազանքս վերևից կընկնի իրականության մեջ... Իսկ իրականությունը գոյություն ունի այնքան ժամանակ, ինչքան որ մենք հավատում ենք: