«Սև սաթ» կամ ո՞ւր է տանում անհետացած կտավների հայաստանյան հետքը

Հանգիստ ու միալար անձրևն իջնում էր արդեն մեկ ժամից ավելի և, ինչպես թվում էր, ավարտվելու միտք չուներ։ Այն ոչ թե միայնակ հոգու հավերժական մորմոքն էր իր կորուստների համար (ինչպես կասեին լալկան բանաստեղծները), այլ սովորական, ամենօրյա մի իրողություն։ Ու եթե այդ ժամին ստիպված չես փախչել փողոցում, գլխավերևում ծածկ որոնել, այլ հարմարավետ մի սրճարանում նստած՝ սուրճ ես վայելում, ապա լուսամուտից երևացող ջրի անվերջ վայրէջքը պարզապես հաճելի է։

Առավել ևս, եթե քեզ սրճարան է հրավիրել գեղեցկատես մի կին, որը փորձում է ավելին իմանալ, քան դու ասացիր քիչ առաջ ավարտված ասուլիսին։ Դոն Կալոյի համար իսկապես հաճելի էր ընդունել հմայիչ կնոջ հրավերը։ Արդեն 27 տպագրված գրքի հեղինակ Կալոն հաճախ էր հրավիրվում ասուլիսների և հեռուստատեսային հարցազրույցների և, կարելի է ասել, ճանաչված դեմք էր դարձել հենց հեռուստատեսության շնորհիվ։

– Ես ուշադրությամբ լսեցի Ձեր ելույթը և Ձեր պատասխանները հարցերին։ Կարդացել եմ Ձեր գրքերը և ցանկանում եմ մի հարցազրույց վերցնել «ՍԱԿ» կայքի համար, որը ներկայացնում եմ,- ասաց խորհրդավոր հայացքով և վանիլի հոտ բուրող տիկինը: Նա ներկայացավ Սաթի անունով։

– Դուք իսկապե՞ս կարդացել եք իմ գրքերը,- հարցրեց Կալոն։

– Իհարկե, կարդացել եմ։ Ձեր գրքերից մեկում Դուք առանձին հատվածներ ունեք համաշխարհային մշակութային արժեքների կողոպուտների մասին։ Հետաքրքրությամբ եմ կարդացել դրանք։ Եթե չեմ սխալվում, համաշխարհային մշակութային արժեքների մասին Դուք գրել եք «Ինչպես դառնալ միլիարդատեր», իսկ Հայաստանից հափշտակված նկարների, քանդակների, գրքերի մասին` «Հայաստանում Լուվր, Ուֆիցի, Էրմիտաժ չկա, բայց…» հոդվածներում։

– Ուղղակի զարմանալի է, որ Դուք դրանք կարդացել եք,- ասաց Կալոն։- Այլապես շատ հաճախ ասուլիսներին գալիս են մեկ-երկու երիտասարդ տղա և պստլիկ աղջիկներ, որոնց նպատակը ոչ թե քո խոսքից նյութ քաղելն է, նոր տեղեկություններ ստանալը, այլ ավելի գիտակ երևալը, քան ասուլիսին հրավիրված բանախոսը։

– Լրատվական աշխատանքի երկար տարիների փորձ չունեմ, սակայն մշակել եմ մի գործելակերպ, որ հարցազրույցի չեմ գնում այն մարդու մոտ, որի գրքերը կամ հոդվածները չեմ կարդացել։ Ճիշտ է, տեղեկությունների այս ահռելի հեղեղի մեջ անհնար է հետևել տպագրված բոլոր գրքերին, համացանցով կամ հեռուստատեսությամբ տարածվող բոլոր նորություններին, սակայն եթե ընտրում ես մի թեմա, ապա դրա մասին խոսելու, առավել ևս գրելու համար պարտավոր ես շատ բան փնտրել ու գտնել։ Լուրջ, իրեն հարգող ժուռնալիստն այդպես կվարվեր։ Այլապես կհայտնվես ծիծաղելի վիճակում։

– Զարմանալի է, շատ զարմանալի և ուրախացնող,- ասաց Դոն Կալոն։- Ես այդպիսի մի ծիծաղելի և անհեթեթ իրավիճակի ակամա ականատեսն եմ եղել տարիներ առաջ։ Եթե ժամանակ ունեք, մեկ-երկու խոսքով ներկայացնեմ դա, թեև առաջին հայացքից դա կարող է չվերաբերել մեր զրույցին։