Ինչո՞ւ էր Բաշար Ասադը իր հոր Պլան Բ-ն

Newmag.am-ը գրում է.

Աշխարհի մի կեսի համար ուժեղ, հզոր կամքի տեր ու անվախ անձնավորություն, մյուս կեսի համար` դաժան բռնակալ, դահիճ ու կեղեքիչ: Բաշար Ասադի հանդեպ վերաբերմունքը միատեսակ չէ: Նրան հաճախ մեղադրում են իշխանությունից կառչած լինելու մեջ: Սակայն իրականում Ասադն այդ իշխանությունը ստացել է ասել ակամա: 2000 թվականին 34 տարին բոլորած, նորաթուխ նախագահը երևի թերահավատորեն ժպտար, եթե այդ ժամանակ նրան ասեին, որ Մերձավոր Արևելքի պատմություն է մտնելու որպես կարևորագույն դերակատար ու գերազանցելու է իր հռչակավոր հորը՝ Հաֆեզ Ասադին: Ավելին, Բաշար Ասադը կարող էր ընդհանրապես առաջնորդ չդառնալ:

Հաֆեզ Ասադի գծած ծրագրով, իր իրավահաջորդն ու Սիրիայի նախագահը պետք է դառնար Բաշարի ավագ եղբայրը՝ Բասիլ Ասադը: Նա ստացել էր 20-րդ դարի Մերձավորարևելյան առաջնորդին վայել ռազմական կրթություն, մեծ հարգանք ու հեղինակություն էր վայելում սիրիական բանակում՝ հատկապես երիտասարդ սպաների շրջանում: Բասիլը նաև գեղեցիկ կանանց ու արագընթաց սպորտային մեքենաների սիրահար էր: Հենց վերջին նախասիրությունը ճակատագրական դարձավ երիտասարդ գնդապետի համար: 1994 թվականին` եղանակային վատ պայմաններում վարելով սպորտային Մերսեդեսը, Բասիլ Ասադը վթարի ենթարկվեց ու մահացավ[1]:

• Ինչպես «ԻՊ»-ը փոխեց ահաբեկչական խմբերի մասին պատկերացումները
• Ինչպե՞ս փոխվեց ջիհադի իմաստը և ի՞նչ է 21-րդ դարի սրբազան իրավունքը

Ճակատագիրը Հաֆեզ Ասադին ստիպեց առաջ մղել «Պլան Բ»-ն: Բաշար Ասադը ամբողջությամբ քաղաքացիական անձ էր, ավարտել էր Դամասկոսի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետը: Նա գիտության հանդեպ առանձնակի սեր ուներ ու բժիշկ դառնալով իրականացրել էր իր հոր երազանքը, որը երիտասարդ հասակում նյութական վատ վիճակի պատճառով չէր կարողացել բժիշկ դառնալ:

Եղբոր մահվան ժամանակ Բաշարը Լոնդոնում սովորում էր օրդինատուրայում՝ օֆտալմոլոգիա և աչքի վիրաբուժություն մասնագիտությամբ: Ավագ եղբոր մահվանից հետո Բաշարը ստիպված էր մռանալ բժշկի կարիերայի մասին: Հոր հրահանգով նա անմիջապես վերադարձավ Սիրիա: Հասարակության ու սիրիական վերնախավի կորիզը կազմող զինվորականների շրջանում հեղինակություն ձեռք բերելու համար նա սկսեց ինտենսիվ ռազմական պատրաստություն ստանալ: Ընդամենը 5 տարում Բաշարին հասցրին գնդապետի աստիճանի:

Սակայն Բաշարի ռազմական դասախոսները անընդհատ դժգոհում էին, որ նա չկամությամբ էր ուսումնասիրում ռազմական գիտությունն ու բաց էր թողնում դասերը: Եթե Ասադն իմանար, որ տարիներ անց ռազմական գիտելիքներն իրեն շատ են պետք գալու, անշուշտ ավելի ջանասիրաբար կսերտեր զինվորական գործը:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ