Հին Հունաստանում թարգմանիչներին դավաճան էին համարում

Հին Հունաստանում թարգմանիչներին դավաճան էին համարում՝ նկատի ունենալով այն, որ թարգմանվելուց հետո գրական ստեղծագործությունները կորցնում էին բնագրին հատուկ հմայքն ու գեղարվեստական արժեքը: 
Վալերի Բրյուսովի թարգմանությամբ իր «Անուշի» ռուսերեն տարբերակը լսելուց հետո Թումանյանն ասել է.
-Անուշն իմ Անուշն է, Վալերի՛, բայց այստեղ շեկ է: 
Իհարկե սա օրինաչափություն լինել չի կարող, քանի որ հակառակն ապացուցող դեպքեր ևս կան. Պուշկինի «Ձմեռվա իրիկունը» բանաստեղծությունը, որի հայերեն թարգմանությունը կատարել է Թումանյանը, ժամանակի նշանավոր գրականագետների կարծիքով՝ թարգմանական արվեստի այն եզակի նմուշներից է, որ թարգմանվելուց հետո ոչ թե կորցրել, այլ միայն ու միայն շահել է...