Ֆեյթ Յեվդալը 6-ամյա Զիյայի մայրն է։ Այս երեխային համարում են գենդերֆլյուիդ։ Գենդերֆլյուիդ մարդիկ ունեն երկակի գենդերային ինքնություն։ Գենդերֆլյուիդ մարդիկ հիմնականում պատկերացնում են իրենց որպես տղայի ու աղջկա խառնուրդ, որոշ օրերի նրանք իրենց ավելի շատ տղա են զգում, որոշ օրերի՝ աղջիկ։
Գենդերֆլյուիդությունը ո՛չ սեռական կողմնորոշման, ո՛չ էլ բիոլոգիական սեռի հետ կապ չունի։ Զիյան ծնվել է որպես տղա, սակայն նա հաճախ սիրում է հագնվել աղջկա պես։ Նա մեկ խաղում է բարբի տիկնիկներով, մեկ լեգոյով ու խաղալիք ավտոմեքենաներով։ Իր պահվածքով ևս նա ո՛չ աղջկա, ո՛չ տղայի մասին ավանդական պատկերացումներին չի համապատասխանում։
![]() |
![]() |
Ինչպես նշում են մասնագետները, գենդերային ինքնությունը նույնը չէ, ինչ մարդու բիոլոգիական սեռը։ Այն կարող է համապատասխանել բիոլոգիական սեռին, սակայն բիոլոգիական սեռն ու գենդերային ինքնությունը կարող են նաև տարբերվել։
Զիյայի ծնողներն իրենց երեխային չեն սաստում, երբ նա աղջկա պահվածք է դրսևորում։ Նրանք չափազանց ազատամիտ են ու կարծում են, որ երեխան ինքը պետք է ընտրի՝ տղա լինել, թե աղջիկ։ Այնուամենայնիվ, պետք է ընդունել, որ ոչ միայն խիստ պատժամիջոցները, այլև այս ազատամտությունը կարող է ի վնաս երեխայի լինել։ Նման դեպքերում ամենից լավ տարբերակը ոչ ծեծելն է, ոչ խրախուսելը կամ հարմարվողական դիրք ընդունելը, այլ երեխայի հետ բացատրական աշխատանք տանելը և հարկ եղած դեպքում հոգեբանի օգնությանը դիմելը։
Անցյալ տարի Զիյան մանկապարտեզ գնաց, սակայն մանկապարտեզում մյուս երեխաները ծաղրում էին նրան, ու նա այնքան ծանր էր տանում իր հասակակիցների արձագանքը, որ երկու շաբաթ անց մանկապարտեզից դուրս եկավ։ Նա երկար ժամանակ պարփակված էր իր մեջ, սակայն երբ նրան թույլ տվեցին նորից երկարաքղանցք զգեստ հագնել, նրա աչքերում նորից փայլ հայտնվեց։ Այնուամենայնիվ, Զիյան ցանկանում է, որպեսզի իրեն տղա համարեն։
Նրա մայրն ասել է.
Զիյան պնդում է, որպեսզի ես մարդկանց ասեմ, որ ինքը տղա է, երբ մարդիկ շփոթում են նրան աղջկա հետ։ Զիյան սիրում է այն, ինչ սիրում է, ու մենք սատարում ենք նրան։ Որոշ մարդիկ բրոկոլի են սիրում, այլք՝ պիցցա։ Զիյան ինքնուրույն անհատ է։
Զիյան առաջին անգամ իր տարեդարձին է դուրս եկել աղջկա զգեստով։ Նա այդ զգեստը սովորաբար միայն տանն էր կրում։ Այդ օրը ոչ մի արտառոց բան չկատարվեց, քանի որ մանկական սրճարան հրավիրված մյուս երեխաներին նախապես զգուշացվել էր, որ Զիյան աղջկա հագուստով է գնալու։ Երեխաներն ու նրանց ծնողներն ըմբռնումով մոտեցան։ Այնուամենայնիվ, երբ եկավ Զիյայի դպրոց գնալու ժամանակը, նրա դասարանցիները նույնքան հանգիստ չընդունեցին այն հանգամանքը, որ Զիյան գենդերֆլյուիդ է։
Կային երեխաներ, ովքեր փորձում էին իջեցնել Զիյայի ներքնազգեստը՝ համոզվելու համար, թե արդյոք նա իսկապես տղա է։ Զիյան դպրոց էր գնում տղայի հագուստով ու կարճ կտրված մազերով, սակայն երեխաները նկատել էին նրա աղջկական պահվածքն ու սկսել էին ծաղրել նրան։ Որոշ տղաներ թույլ չէին տվել, որպեսզի Զիյան օգտվի տղաների պետքարանից՝ ասելով. «Գնա աղջիկների մոտ»։
Զիյան տնեցիներին ոչինչ չէր պատմում դպրոցում կրած նվաստացումների մասին, սակայն նրա վարքագիծը կտրուկ փոխվել էր։ Նա մեկուսանում էր բոլորից, շարունակ տխրում էր։ Մի շաբաթ էլ չանցած՝ նա այլևս չդիմացավ ու հեկեկալով մոր գիրկն ընկավ։ Զիյայի ծնողները դպրոցից հանեցին իրենց երեխային ու հիմա տնային պայմաններում են կրթություն տալիս նրանց։ Զիյան մեկուսացած է մյուս երեխաներից, ու նրա սոցիալիզացիան բնականոն կերպով չի ընթանում։