Դերասանուհի Ռոզի Ավետիսովան նորություն ունի. Armlur.am

Armlur.am-ը գրում է.

Դերասանուհի Ռոզի Ավետիսովան, ով ընթերցողին առավել հայտնի է սերիալներից եւ գեղարվեստական ֆիլմերից, առաջիկայում հեռուստադիտողին կներկայանա նոր կերպարներով: Նա «Ժողովուրդ»-ին պատմել է իր ստեղծագործական պլանների մասին, խոսել է նաեւ անձնական կյանքից եւ ասել, որ ամուսնանալու մասին դեռ չի մտածում:

-Ռոզի՛, վաղուց է` Ձեզ էկրաններին չենք տեսել, հիմա ինչո՞վ եք զբաղված:

-Հ1-ը Ցեղասպանության թեմայով դոկումենտալ ֆիլմ է նկարահանում, որում ունեմ իմ զբաղվածությունը: Կա նաեւ կատակերգական ժանրում գեղարվեստական մի ֆիլմ, որի շրջանակում եւս ընդգրկված եմ, դեռեւս մանրամասներ չեմ հայտնի: Սրան զուգահեռ աշխատում եմ թատրոնից չկտրվել, ընդգրկված եմ անտերպրիզային ներկայացումներում, երբեւէ չեմ մասնակցել խաղացանկային ներկայացումների. դա, կարելի է ասել, իմ անձնական կապրիզն է:

-Հանդիսատեսը Ձեզ համարում է ազատ մտածող դերասանուհի, Դուք մեկն եք, ումից ակնկալում են համարձակ դերեր: Սպասումներն առաջիկայում կարդարացվե՞ն:

-Ես այդ հարցին նայում եմ հետեւյալ տեսանկյունից` դեր առաջարկողի մոտեցումները որքանո՞վ են պրոֆեսիոնալ, ինչպե՞ս են մոտենում հարցին, ինչպե՞ս է մատուցվելու երեւույթը: Էական է` այդ բաց տեսարանները գործի կարեւորագույն մասն են, թե՞ արվում են փիարի համար: Իհարկե, կարող են լինել առաջարկներ, որոնցից ես կհրաժարվեմ, սակայն եթե գործն արվում է պրոֆեսիոնալ կերպով, իմ անձնական կապրիզն ու մոտեցումը մղվում են երկրորդ պլան:

-Ինչո՞վ է պայմանավորված այն հանգամանքը, որ գեղարվեստական ֆիլմերում Ձեր կերպարները մշտապես կատակերգական են, իսկ, ահա, սերիալներում` տրագիկ, «լալկան»…

-Այդ կատակերգական ֆիլմերում իմ կերպարները շատ կոմիկական չեն: Իսկ ընդհանուր երևույթը կապված է այն հանգամանքի հետ, որ կոմեդիաները հեշտ վաճառվող են, սերիալների հերոսներն էլ, ըստ որոշ կարծիքների, որքան դժբախտ լինեն, այնքան մեծ լսարան կհավաքեն, քանի որ հեռուստադիտողը կսկսի ապրել նրանց կյանքով, հետեւաբար սերիալը կունենա բարձր վարկանիշ:

-Ի՞նչ եք կարծում` ինչո՞ւ Հայաստանում տեսակ ունեցող դերասանները չեն առանձնանում ընդհանուրից: Այս առումով ձուլվելու վտանգ չկա՞:

-Մենք ունենք շնորհալի դերասաններ, սակայն չկան համապատասխան պայմաններ, որպեսզի նրանք կարողանան առանձնանալ եւ աճել: Քո առջեւ դրվում է կոնկրետ խնդիր, եւ նշվում է այն ներկայացնելու կերպը: Երկար քննարկումների ժամանակ չկա, մոտեցումն էլ մակերեսային է: Ուստի կա՛մ պետք է չհամաձայնես այն կատարել, կա՛մ պետք է ձուլվես: Այդ ձուլվելու վտանգը, միանաշանակ, կա:

Դերասաններին այս դեպքում չեմ կարող մեղադրել: Ի վերջո, տվյալ իրավիճակում նրանք չեն, որ թելադրողի դերում են:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ