Դիմավորեցինք, դիմացանք... Ու ապրում ենք...

Դիմավորեցինք, դիմացանք... ու ապրում ենք... Մնացածը ժամանակ հետո՝ էսսէի տեսքով, բայց այն, որ մեր քաղաքն ավանդույթների ու բարձր մշակույթով քաղաք է, այդպես է...
Մեկ մարդու պես ճշտելով՝ երբ է գալու ապերը, հոծ ու չվերջացող բազմությամբ եկան հրաժեշտ տալու մեր պստոյին:

Առհասարակ դեմ եմ նկարագրի մեջ նատուրալիզմից, սենտիմենտալիզիմից և գիտեմ, որ դա շատերին կարող է վիրավորել ու ցավեցնել... Ուրեմն՝ զուսպ և ներհակ հայեցողությամբ։