Չե՞նք կարծում, որ ՌԴ հանդեպ ծայրահեղ ագրեսիվությունը միայն դժվարացնում է Պերմյակովի հանձնման հարցի լուծումը

Ոչ մի բան դեռ չեմ պնդում, բայց ուզում եմ հասկանամ. ինչպե՞ս են համադրվում Պերմայկովին ՀՀ պատկան մարմինների իրավազորությանը հանձնելու պահանջները եւ նույն ժամանակ ընդհանրացված բնույթի հակառուսկան դրսեւորումների ակտիվացումը: Նկատի չունեմ ռազմաբազայի "լոգիստիկ" խնդիրներին կամ ռուսական ԶԼՄ-ների Գյումրու ողբերգության լուսաբանման անդրադարձները, ինչը անմիջական կապ ունի հունվարի 12-ին կատարվածի հետ: Այլ, ասենք, ՌԴ դրոշ այրելը, այդ պետության հասցեին խիստ վիրավորական պաստառներ դիվանագիտական ներկայացուցչությունների առջեւ բարձրացնելը: Չե՞նք կարծում, որ ծայրահեղ ագռեսիվությունը միայն դժվարացնում է հանձնման հարցի լուծումը: Թե՞ մեզ թվում է, կվախենան ու կհանձնեն: Մի պահ չմտածե՞նք, ինչ նպատակ ենք հետապնդում կոնկրետ այսորվա մեր գործողություններով: Վողբերգության մասին ճշմարտությունը իմանալու, արդարադատությանը հասնելու, դրանով նաեւ գոնե տվյալ դրվագում ազգային արժանապատվությունը, ինքնիշխանությանը պաշտպանելո՞ւ: Թե՞ դա արդեն էական չե, ու նոր ռազմաճակատ պիտի բացենք: