14:56 , 15 հունվար, 2015
Ճիշտն ասած, էս պահին թքած ունեմ, ով որտեղ ու ոնց կդատվի (մեկ ա՝ վստահ եմ, որ ամենավերջում աշխարհասփյուռ հայությունն էդ տղու հախից կգա, որտեղ էլ նա նստի), բա՜յց... Բայց հոգիս գոռում ա.... 6 դիակ հանձնվեց հողին հենց նոր, 6 անմեղ մարդ, 1 չնաշխարհիկ փոքրիկ գեղեցկուհի՜, այ էդ ա ինձ ցավ պատճառում, այժմ ինձ մենակ այ էս փաստի «ինչու՞»-ն է հետաքրքրում.... Ինչպես եղավ, թող ոչ մի բան չլիներ էլի, էս մարդիկ իրենց համար ապրում էին ու իրենք նույնիսկ չէին էլ պատկերացնում, որ գիշերը կքնեն ու առավոտ էլ չեն արթնանա... Իսկ դրա մասին փաստում է լվացքը, ամանորյա դեռ չհավաքած զարդարանքը:
Ինչու էլի, ինչու՜՜՞՞՞ Ախ, բախտ բաժանող, ինչու՜...