Արթնացնողը

Ժամանակին շատ բաժանորդներ էին տուժում ցանցի խափանման պատճառով: Բանը հասնում էր նրան, որ ողջ քաղաքով մեկ գրանցվում էին հարյուրավոր զոհեր ուղղակի այն պատճառով, որ կապը կորելու հետեւանքով շատերը մնում էին ցանցի ներսում` չկարողանալով վերադառնալ մարմին: Իրավիճակը առանձնապես սրվեց պատերազմի ժամանակ: Ցանցի խափանումները եւ հոսանքի հանկարծակի անջատումները դարձան սովորական երեւույթ բնակիչների համար, իսկ թշնամիները, թեեւ` հակամարտության մեր կողմը եւս, անմիջապես գիտակցեցին, որ դա հզորագույն զենք է` վերջնական հաղթանակի հասնելու համար: Պատերազմը վիրտուալ ռազմադաշտերից տեղափոխվեց նաեւ բարձրավոլտ կայաններ եւ նրանցից սնվող մալուխային համակարգեր, որոնցով հոսանքը հասնում էր քաղաքացիների համակարգիչներին, սնում նրանց թվային աշխարհները եւ հնարավորություն տալիս բաժանորդներին ապրելու եւ արարելու ցանցում: Երբ սկսվեց պատերազմը, անհրաժեշտություն առաջացավ ստեղծելու Արթունների գունդը, որը պետք է վերցներ իր վրա հոսանքի անդադար մատակարարման պատասխանատվությունը եւ վերահսկեր ցանցի անխափան աշխատանքը այն ժամանակ, երբ քաղաքի մի մասը գտնվում էր թվային մռափի գունավոր երազների իրականությունում, իսկ մյուս մասը, սարսափազդու կերպարներ ստացած, մարտնչում էր թշնամու հետ սերվերների ամեն մի կիլոբայթի համար` վիրուսներին պատասխանելով վիրուսով, ալգոռիթմերին պատասխանելով բանալիներով, եւ այդպես շարունակ:

Արթունների գնդի հրամանատար Միքայել Գոռսթոուն անձամբ էր վերահսկում իրավիճակը քաղաքի հյուսիս-արեւելյան հատվածում: Վթարային սնուցման էր միացված Հյուսիսարեւելքի մեծ մասը, իսկ քաղաքի այդ հատվածն ուներ, թերեւս, ամենակարեւոր ռազմավարական նշանակությունը, քանի որ զորքեր կենտրոնացված էին հիմնականում այնտեղ: Ցանցի մեջ ընկղմված մարտիկները քնած էին հինգ հարյուր հարկանի երկնաքերերի հսկայական զորանոցներում, փոքրիկ ասկետական մահճակալների վրա, որոնք ցանցին էին միացված լարերի եւ ընդունիչների նվազագույն քանակությամբ: Այդ զորքը, որի շարքերում հաշվվում էին ավելի քան երկու միլիոն շարքային ծրագրավորող-զինվորներ, արդեն երեք շաբաթ անզիջում պայքար էր մղում սերվերներից կարեւորագույնի եւ ամենամեծի` Ալֆայի համար: Թշնամու անակնկալ դիվերսիոն գործողությունները, որ միտված էին քաղաքի հյուսիսարեւելքը հոսանքազրկելուն, կարող էին պարզապես վերջ դնել պատերազմին, քանի որ այդպիսով մեծ վնաս պատճառված կլիներ, եւ մենք պայքարը շարունակելու ուժ այլեւս չէինք ունենա: